Ομάδα ΜΠΡΑΦ

Oι ΜΠΡΑΦ, αφου πρώτα μελέτησαν την ζωή του Bob Dylan μετέφρασαν τους στίχους της 4ης στροφής.

Come mothers and fathers
Throughout the land
And don’t criticize
What you can’t understand
Your sons and your daughters
Are beyond your command
Your old road is
Rapidly agin’
Please get out of the new one
If you can’t lend your hand
For the times they are a-changin’.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ελατε μητέρες και πατεράδες
Από κάθε σημείο της γης
Και μην κατακρίνετε
Ό,τι εσείς δεν μπορείτε να καταλάβεται
Οι γιοί σας και οι κόρες σας
Είναι μακριά από την κυρίαρχη ισχύ σας
Την παλιά σας πορεία
Γρήγορα θα ξαναζήσετε
Παρακαλώ αποφύγετε μια νέα σύγκρουση
Αν δεν μπορείτε να βοηθήσετε
Οι εποχές αλλαζουν

Ενδεικτική Ανάλυση
Στο κομμάτι που μας δόθηκε οι στίχοι, σύμφωνα με τη μετάφραση μας, δείχνουν μια παράκληση του καλλιτέχνη προς τους γονείς των νέων να τους αφήσουν ελεύθερους να χαράξουν το δρόμο που οι ίδιοι θέλουν και να μην τους καταπιέζουν να ακολουθήσουν την πορεία των γονιών τους. Λέει, επίσης, πως οι νέοι δε δέχονται εντολές και δεν μπορούν να χειραγωγηθούν, συνεπώς είναι ανώφελο να προσπαθήσουν να τους πείσουν για κάτι που ίσως δεν πιστεύουν ή δεν θέλουν να ακολουθήσουν.

Στίχοι  και μετάφραση

May God bless and keep you always
May your wishes all come true
May you always do for others
And let others do for you
May you build a ladder to the stars
And climb on every rung
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young

May you grow up to be righteous
May you grow up to be true
May you always know the truth
And see the lights surrounding you
May you always be courageous
Stand upright and be strong
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young

May your hands always be busy
May your feet always be swift
May you have a strong foundation
When the winds of changes shift
May your heart always be joyful
May your song always be sung
May you stay forever young
Forever young, forever young
May you stay forever young

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Ίσως ο Θεός να ευλογεί και να σας κρατάει πάντα
Ίσως οι επιθυμίες σας όλες να γίνονται πραγματικότητα
Ίσως να κάνετε τα πάντα για τους άλλους
Και να αφήνετε τους άλλους να κάνουν το ίδιο
Ίσως να οικοδομήσετε μια σκάλα προς τα αστέρια
Και να ανέβετε σε κάθε βαθμίδα
Ίσως να μείνετε για πάντα νέοι
Για πάντα νέος, για πάντα νέος
Ίσως να μείνετε για πάντα νέοι.

Ίσως μεγαλώνετε για να γίνεται δίκαιοι
Ίσως μεγαλώνετε για να είστε αληθινοί
Ίσως να ξέρετε πάντα την αλήθεια
Και βλέπετε τα φώτα να σας περιτριγυρίζουν σας
Μπορεί πάντα να είστε θαρραλέοι
Πάτα στα πόδια σου και γίνετε δυνατοί
Ίσως να μείνετε για πάντα νέοι
Για πάντα νέος, για πάντα νέος
Ίσως να μείνετε για πάντα νέοι.

Μπορεί να είστε πάντα απασχολημένοι
Μπορεί να νιώθετε πάντα αδύναμοι
Μπορεί να έχετε ισχυρά θεμέλια
Όταν ο άνεμος της αλλαγής φυσάει
Μπορεί να είστε πάντα χαρούμενοι
Και μπορεί το τραγούδι σου πάντα να τραγουδιέται
Ίσως που μείνετε για πάντα νέοι
Για πάντα νέος, για πάντα νέος
Ίσως να μείνετε για πάντα νέοι.

Ανάλυση και σχολιασμός του «Forever Young» του Bob Dylan.

Από το 1966 και για 8 χρόνια ο Ντύλαν απομονώνεται από τους φίλους του αλλά και από τη μουσική σκηνή, μένει σπίτι του γράφοντας τραγούδια. Το 1974 επιστρέφει στη μουσική σκηνή με τον δίσκο “Planet waves” ο οποίος σηματοδότησε  το τέλος της country περιόδου του Ντύλαν. Αυτός ο δίσκος ήταν ακόμα και το τελευταίο του σε studio άλμπουμ, στο οποίο συμμετέχουν οι Band οι αρχικοί του συνεργάτες. Ανάμεσα στα έντεκα τραγούδια αυτού του άλμπουμ υπάρχει και το τραγούδι “Forever Young” και μάλιστα σε δύο εκτελέσεις αν και η μία εκτέλεση ήταν αυτή που  έγινε παγκοσμίως γνωστή. Το τραγούδι αυτό επηρέασε πολλούς γονείς γιατί αναφέρεται στην προτροπή του πατέρα προς τα παιδιά, μάλλον επηρεασμένος από το ότι ο ίδιος ήταν ήδη πατέρας δύο παιδιών.
Κάποιοι λένε ότι αυτό  το τραγούδι γράφτηκε όταν ο Ντύλαν και η Σάρα οριστικοποίησαν το διαζύγιο τους. Ο Ντύλαν ήξερε ότι δεν θα έβλεπε τα παιδιά του όσο συχνά θα ήθελε και έτσι μέσω αυτών των στίχων τους έδωσε αυτή την ευχή για το μέλλον τους. Άλλοι λένε ότι το έγραψε μόνο για τον Jakob, το ένα από τα δύο παιδιά του.
Στην πραγματικότητα  αυτό το τραγούδι το γράφει  για το όραμα που έχει κάθε πατέρας για το μέλλον του παιδιού του. Προσπαθεί να φτιάξει έναν ύμνο για «την ευλογία του πατέρα προς τα παιδιά». Αναφέρεται στους νέους που μπορεί μεγαλώνοντας να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους, μπορεί να κατακτήσουν τα όνειρα τους, να ζήσουν την πραγματικότητα, μπορεί να νιώθουν χαρά και να συμπεριφέρονται με θάρρος , να μαθαίνουν την αλήθεια και να είναι αληθινοί, μπορεί να γίνουν δυνατοί ή μπορεί να νιώσουν αδύναμοι.  Παρ’ όλα αυτά, όσα και αν έχουν κατακτήσει, όσες σκάλες προς τ’ αστέρια και αν έχουν ανέβει, όσων χρόνων και να είναι πρέπει πάντα να ονειρεύονται, να ελπίζουν και να δημιουργούν. Έκκληση κάνει …να μείνουν πάντα νέοι… May to stay forever young… forever young… forever young.
Μ’ αυτό το ρεφρέν που ο Ντύλαν επιβεβαιώνει τη ρυθμική του ικανότητα,  με την οποία εκφράζει την αγωνία της ψυχής, που βγαίνει κρυστάλλινη, πραγματική, γεμάτη με την αγωνία να εισακουστεί και να εμπεδωθεί από τους γιους και τις κόρες και  απ’ όλους τους νέους,  κάνει το τραγούδι να ξεχωρίζει και να ακουμπά τις καρδιές των ανθρώπων όλων των ηλικιών. Την ίδια ρυθμική ικανότητα θα χρησιμοποιήσει 3 χρόνια αργότερα με το “One more cup of coffee”.

   To “Forever young” έμεινε σαν ένα διαχρονικό τραγούδι το οποίο έχει  υποστεί πολλές διασκευές μέχρι τις μέρες μας. Το 1988 ο Rod Stewart έγραψε παρόμοιο τραγούδι με παρόμοιους στίχους που έκανε τους παραγωγούς του τραγουδιού να δώσει τα μισά δικαιώματα και στον Ντύλαν.
Το τραγούδι ερμηνεύεται όπως θέλει ο καθένας να το ερμηνεύσει. Ο καθένας βρίσκει τα δικά του μηνύματα και παίρνει αυτό που θέλει να πάρει. Την αλήθεια φυσικά γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους μας αυτός που γράφει το τραγούδι.

Οι ΜΠΡΑΦ αφού διάβασαν, αφού ερεύνησαν, αφού συζήτησαν αυτό το τραγούδι, έκαναν αυτό που υποσχέθηκαν στην προηγούμενη συνάντηση… παρουσίασαν το “forever young” με τα δικά τους μάτια, αφού πρώτα τα βούτηξαν πολλές φορές  μέσα στο μυαλό τους και μέσα στη καρδιά τους.
Νιώθουμε ενθουσιασμένοι. Τελικά και η ποίηση του κλασικού ροκ έχει την δική της μαγεία. Μέσα σε λίγες λέξεις που φτιάχνουν το ρυθμό κρύβονται οι γνώσεις μια ζωής. Έρχεται η επόμενη συνάντηση. Οι ΜΠΡΑΦ με μια μόνο ματιά έδωσαν την υπόσχεση πως με τον ίδιο τρόπο θα προχωρήσουν και στην νέα  ανακάλυψη. Το ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού «Όταν».

9η Συνάντηση  8-11-2011

«ΟΤΑΝ »

Ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού από την ποιητική συλλογή «Κατά Σαδδουκαίων».

Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό
όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο
όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια
όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα
όταν ακούω σένα να μιλάς εγώ πάντα σωπαίνω.
Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου
ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια
λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια για μια ζωή με τάξη
όταν ακούω να γελούν
όταν ακούω πάλι να μιλούν εγώ πάντα σωπαίνω.
Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή
θ’ ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράχτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θ’ ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.
Πάλι σας δίνω όραμα.

Ο Μιχάλης Κατσαρός  (1919-1998)  από νεαρή  ηλικία μυήθηκε στις αριστερές ιδέες και από την αρχή του πολέμου κατά των γερμανών μπήκε στην αντίσταση κατά του κατακτητή.  Σε όλη του τη ζωή διατήρησε το στίγμα της αμφισβήτησης, καταγγέλλοντας  τόσο μέσα από την ποίηση του , όσο και μέσα από τον τρόπο ζωής του κάθε μορφή   συμβιβασμού προς το υπάρχον καπιταλιστικό κατεστημένο.
Το ποίημα «ΟΤΑΝ» ανήκει στην ποιητική συλλογή του «Κατά Σαδδουκαίων» που γράφτηκε το 1953. Οι Σαδδουκαίοι, ιουδαϊκή φυλή, ανήκαν σε μια αίρεση πού θεωρούσαν την θρησκεία  μέσω για μια Ζώη γεμάτη καλοπέραση, χλιδή και πλουσιοπάροχη.  Στην ίδια ποιητική συλλογή ανήκει και το «Αντισταθείτε»

Ανάλυση και σχολιασμός  του ποιήματος «ΟΤΑΝ» του Μιχάλη Κατσαρού

Μέσα από αυτό το ποίημα ο Μιχάλης Κατσαρός παρουσιάζει στοιχεία της προσωπικότητας του.  Άλλωστε όπως έλεγε και ο ίδιος  «η ποίηση δεν είναι γράψιμο αλλά βίος». Ο ποιητής σ’ όλη του τη ζωή ποτέ δεν προσπάθησε να εμφανιστεί σαν κάποιος λόγιος της κοινωνίας. Αυτό το ποίημα συνδέεται απόλυτα με την ζωή του.

Το ποίημα μπορεί να χωριστεί σε δύο ενότητες.
Στην  πρώτη ενότητα ο ποιητής παραθέτει τους λόγους και τις συνθήκες για τις οποίες σιωπά. Η σιωπή είναι μια συνειδητή πράξη αντίστασης σε ό,τι θεωρεί ψεύτικο, υποκριτικό, ξεφτισμένο, υποτελικό. Όταν ακούει να μιλούν για τον καιρό , για τον πόλεμο, χωρίς να τους νοιάζει τη λένε,  αλλά απλώς να μιλάνε , ο ποιητής σωπαίνει. Όταν γίνεται το Αιγαίο ποίημα για να ακούγεται στα σαλόνια εδώ και πάλι σιωπά. Τρείς λέξεις φτάνουν για να κριτικάρει ποιητές με κοινή ιδεολογική πορεία που για να γίνουν γνωστοί στους κοινωνικούς ανώτερους κύκλους δεν δίστασαν να μελοποιήσουν την κοιτίδα του πολιτισμού μας το Αιγαίο, πράγμα κατακριτέο για τον ποιητή. Και εδώ ο Μ. Κατσαρός αναφέρεται στον Γ. Σεφέρη.  Αλλά ο ποιητής δεν σταματά εδώ. Όταν ακούει τους θούριους, τους ύμνους και τις σάλπιγγες της εξουσίας για να εξιστορήσουν τα επιτεύγματα τους, επιτεύγματα  Σαδδουκαίων και πάλι ο ποιητής σιωπά. Όταν ακούει για ελευθερία, για τάξη και νόμους και διαφάνειες  της άρχουσας τάξης ο ποιητής ακούγεται να λέει με μένος «εγώ πάντα σωπαίνω». Ακόμα και όταν και τις δικές του ιδέες με τρόπο υποκριτικό προσπαθούν να τις κρύψουν στο συρτάρι της λησμονιάς  και πάλι ο ποιητής σιωπά.
Στη δεύτερη ενότητα ο ποιητής περιμένει. Περιμένει γιατί «κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη , κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες» κάποτε που οι ψευτιές θα τελειώσουν και θα φανεί η πραγματική κοινωνική κατάρρευση , που ο λαός θα νιώσει πως με ψεύτικα λόγια χρόνια τώρα του απομυζούν την πραγματική ελευθερία του , και τον έφτασαν  στα όρια της φτώχιας, μια κρύα σιωπή θα περιδιαβεί τον κόσμο,  μια σιωπή απελπισίας,  μια σιωπή για τα ψεύτικα όνειρα που του έφτιαχναν και αυτός τα χειροκροτούσε. Τότε η υποκριτική των αρχόντων θα αποκαλυφθεί. Ο λαός θα πάψει να εμπιστεύεται τους κυβερνόντες και την υπάρχουσα εξουσία. Τότε που ο λαός χωρίς μιλιά θα περιμένει ανήμπορος τότε ο ποιητής  λέει «θα ανοίξω το στόμα μου». Τότε ο λόγος του ποιητή σαν καταρράκτης θα πλημυρίσει τους ψεύτικους κήπους πού έφτιαξαν οι άρχοντες  και θα τους εξαφανίσει, τότε ο λόγος του ποιητή θα ξεσηκώσει τους νέους που έξαλλοι θα τους αποκηρύξουν, θα αρνηθούν την υποταγή  τους στην τρομερή γεμάτη ψέματα εξουσία. Τότε οι στίχοι του ποιητή δεν θα είναι ύμνοι δεν θα είναι στίχοι επικοί δεν θα είναι στίχοι  παρηγορητικοί , αλλά θα είναι στίχοι  που θα δώσουν το όραμα στους νέους για μια καινούρια , αληθινή , πραγματική ζωή.

Share This: