Η γλαφυρή ανάγνωση των απομνημονευμάτων του αγωνιστή Μακρυγιάννη από το «κακό παιδί» της ελληνικής μουσικής σκηνής, θα μας δώσει αφορμές για την αναζήτηση της προσωπικής και της συλλογικής -εθνικής- μας αυτογνωσίας. Ακούστε άφοβα, καθώς ο άτακτος Τζιμάκος αυτή τη φορά, υποτάσσει τη δική του κυνική σάτιρα στην ειλικρίνεια και στην καθαρότητα ενός αυθεντικού πατριωτικού λόγου. Ακούστε εδώ.

Και για να θυμηθούμε νοσταλγικά το αριστοφανικό ύφος και το καυστικά σατιρικό ήθος του Τζίμη, που εξέφρασε και τον δικό μας εφηβικό κυνισμό τη δεκαετία του ’80, παραθέτουμε προς λογοτεχνική και κοινωνιογνωστική ερμηνεία το τραγούδι του: «Νεοέλληνας».