H´ Μὰ τί γυρεύουν οἱ ψυχές μας ταξιδεύοντας πάνω σὲ καταστρώματα κατελυμένων καραβιῶν στριμωγμένες μὲ γυναῖκες κίτρινες καὶ μωρὰ ποὺ κλαῖνε χωρὶς νὰ μποροῦν νὰ ξεχαστοῦν οὔτε μὲ τὰ χελιδονόψαρα οὔτε μὲ τ᾿ ἄστρα ποὺ δηλώνουν στὴν ἄκρη τὰ κατάρτια. Τριμμένες ἀπὸ τοὺς δίσκους τῶν φωνογράφων δεμένες ἄθελα μ᾿ ἀνύπαρχτα προσκυνήματα μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις ἀπὸ…