Στην προηγούμενη συνάντηση μας, αναφέρθηκε από την Πηνελόπη μια από τις αγαπημένες μου μπάντες, οι Porcupine Tree. Καιρός ήταν, να ειπωθούν κάποια πράγματα για αυτή τη μπάντα στην ομάδα, μιας και είναι μια από τις καλύτερες “εν υπηρεσία”.
Σύντομη διαδρομή στην ιστορία τους
Οι Porcupine Tree ιδρύθηκαν εν έτει 1987 από τον Steven Wilson, αυτή την ευγενή ιδιοφυία της μουσικής (που λίγοι έχουμε υπόψη μας). Έντονα επηρεασμένοι από ψυχεδελικά συγκροτήματα του 70, όπως οι Pink Floyd, οι Porcupine Tree άρχισαν να πατάνε από πολύ νωρίς σε ψυχεδελικά/progressive μονοπάτια. Το παράξενο στην ιστορία τους είναι το εξής: ο Steven Wilson μαζί με το συνιδρυτή, Malcolm Stocks αποφάσισαν όχι μόνο να φτιάξουν μια μπάντα, αλλά να φτιάξουν μια μυθική μπάντα. Έτσι κάθισαν και συνέθεσαν το ιστορικό υπόβαθρο, έφτιαξαν τίτλους από album και εξώφυλλα και όταν μάζεψαν λεφτά, αγόρασαν εξοπλισμό studio για να ηχογραφήσουν τα τραγούδια αυτή της φανταστικής μπάντας, ωστέ να αφήσουν αποδείξεις για την ύπαρξη τους. Αρχικά, όπως καταλαβαίνετε ήταν ένα είδος πλάκας (παρεΐστικου αστείου) και ο Wilson ήταν αφοσιωμένος στο side project του, τους No-Man, αλλά άρχισε σιγά σιγά να βλέπει και τις προοπτικές της μουσικής που έφτιαχνε για τους Porcupine Tree.
Εν τέλει, ο Wilson έγραψε μια 80-λεπτη κασσέτα, έφτιαξε και ένα 8φυλλο booklet, που εν μέρει συνέχιζε το αστείο της φανταστικής μπάντας και το έστειλε σε διάφορα άτομα που πίστευε ότι θα ενδιαφέρονται, ανάμεσα τους και σε κάποιον δημοσιογράφο του περιοδικού Freakbeat, που ασχολούταν με ψυχεδελική/progressive μουσική. Ο εν λόγω δημοσιογράφος δημοσίευσε μια κριτική για τη μπάντα που ήταν σε γενικές γραμμές καλή, παρά τα μελανά της σημεία.
Στη συνέχεια, εν έτει 1990 ο Wilson εκδίδει μια δεύτερη κασσέτα ονόματι The Love, Death & Mussolini E.P σε 10 μόλις αντίτυπα (είναι εξαιρετικά σπάνια και συλλεκτική). Αμέσως μετά, εκδίδει το The Nostalgia Factory που κυκλοφορεί ευρέως στην underground σκηνή, κουβαλώντας ακόμα το αστείο του Wilson μαζί του.
Να μην τα πολυλογώ, οι Porcupine Tree έπειτα άρχισαν και επίσημα τη δισκογραφική τους καριέρα, με μια μεγάλη γκάμα από albums και με πολλές, αν και καθόλου δημοφιλείς, επιτυχίες.
Ο Steven Wilson
Η ιδιοφυία που ακούει στο όνομα Steven Wilson άρχισε να γίνεται ευρέως γνωστή με δίσκους από The Sky moves sideways και Signify που αποτελούν και τις πρώτες σοβαρές συνθέσεις της μπάντας. Είναι ένας από τους καλύτερους παραγωγούς στον κόσμο ακόμα και αν δεν έχετε ακούσει για αυτόν. Οι παραγωγές που κάνει πάντα είναι εξαιρετικές και τόσο αβυσσαλέες που πρέπει να χάνεσαι με τις ώρες μέσα στους δίσκους για να ξετρυπώσεις και το παραμικρό τέχνασμα που έχει κάνει. Οι παραγωγές που έκανε στους Opeth, μια σουηδική progressive μπάντα, είναι από τις καλύτερες δουλειές που έχω ακούσει ως ακροατής. Ειδικά, οι δίσκοι Blackwater Park και Damnation είναι απύθμενης ευρηματικότητας. Ακόμα και αν δεν είστε λάτρης του σκληρού ήχου, όπου ανήκουν οι Opeth, αξίζει να τους ακούσετε έστω και μια φορά. Το Damnation είναι ένας δίσκος με μπαλάντες, οπότε είναι “προσβάσιμος” από όλους σας. Ψάξτε το!
Τελευταία, ο Wilson έγινε γνωστός για τις 5.1 Surround Mix που κάνει και μάλιστα προτάθηκε για Grammy award στην κατηγορία “Best Mix For Surround Sound” για τη μίξη του δίσκου “The Fear of a blank planet” των Porcupine Tree. Επίσης, πέρσι ανέλαβε και ολοκλήρωσε το remastering όλων των δίσκων της θρυλικής progressive μπάντας του 70, των King Crimson. Αυτό τα λέει όλα, από μόνο του.
Δίσκοι που πρέπει να ακούσετε
Porcupine Tree – The fear of a blank planet
Porcupine Tree – The incident
Porcupine Tree – The sky moves sideways
Porcupine Tree – Signify
Porcupine Tree – In Absentia
Opeth – Damnation
Τραγούδια προς ακρόαση
(το πάνω είναι αυτό που πρότεινε η Πηνελόπη)
