Καθώς περπατούσε στο δρόμο με βήμα γοργό, ένιωσε τους ανθρώπους να περνάνε δίπλα του σαν αποτεφρωμένα ζόμπι διψασμένα για χρήμα. Το προηγούμενο βράδυ είχε το πιο άσχημο όνειρο της ζωής του. Τον είχε επηρεάσει αρνητικά και έβλεπε τα πάντα άσχημα και θλιβερά. Και εδώ που τα λέμε δεν είχε άδικο. Καιρό τώρα προσπαθούσε να πιαστεί…

Πολύ από εμάς, φοβούνται τη δημοσίευση με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το θέμα προέκυψε σχεδόν ταυτόχρονα με τη δημιουργία του blog, αν και θα πρέπει να προϋπήρχε από τις πρώτες συναντήσεις μας σε μικρό βαθμό (αν δε με απατά η μνήμη μου). Έχουν ακουστεί διάφορες απόψεις πάνω στο θέμα. Κάποιοι ντρέπονται, άλλοι θεωρούν…

Εκεί που δε νυχτώνει Εκεί θα πάω να κοιμηθώ Δε θα ενοχλώ την ησυχία Δέντρα-φαντάσματα ενός παλιού μου πλοίου θα με γυρεύουν αιώνια να μ’ ανασθήσουν χωρίς χέρια μόνο με χρυσά φτερά και σκληρό χώμα Αργά το βράδυ θα φύγω θα χαθώ εκεί που δε νύχτωνε ποτέ ως τώρα. Share This:

Πολλές φορές νιώθω ότι δεν υπάρχουν πολλά άτομα γύρω μου που να μπορούν να με καταλάβουν. Η μοναξιά που μας περικλείει σαν άτομα είναι μεγάλη και περιστασιακά, διακόπτεται από άλλους ανθρώπους που μας κάνουν συντροφιά. Κάποια από αυτά τα άτομα έρχονται και παρέρχονται σαν διάττοντες αστέρες και φεύγουν, όπως ξαφνικά ήρθαν. Στην πορεία, αφού έχεις…