- Ευγενία Μπουλούζου
- Άννυ Μητροπούλου
- Χριστίνα Μαρτίνη
- Βασίλης Μανδρέκας
1. Η Ευγενία προτείνει Σαββόπουλο:
2. Η Χριστίνα μελετά τo έπος της Αντίστασης στους Γερμανούς:
3. Ο Βασίλης:
1. Η Ευγενία προτείνει Σαββόπουλο:
2. Η Χριστίνα μελετά τo έπος της Αντίστασης στους Γερμανούς:
3. Ο Βασίλης:
dsOfMusic){kind=link}
ΒΙΕΤΝΑΜ ΓΙΕ-ΓΙΕ
ΔΙΟΝΎΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι
πυρπόλησαν το ρύζι.
Στη Σαϊγκόν δεν μπόραγες να ζήσεις,
δε σου ‘φτανε ο αέρας για να ζήσεις.
Τώρα, κρυμμένος στο ποτάμι, ανασαίνεις,
Φο-Μι-Τσιν, ανασαίνεις
με καλάμι.
Γιέ γιέ-γιέ γιέ….
Ο καιρός θα ‘ταν όμορφος στο δάσος
θα ‘ταν όμορφος στο δάσος
αν δεν κουφαίνονταν τα φύλλα απ’ τον κρότο,
αν δεν πάγωνε ο ήλιος απ’ το κρότο.
Τα παιδιά αν δεν τρώγανε σκουπίδια,
τα αεροπλάνα αν δεν καίγανε καλύβια,
Γιέ γιέ-γιέ γιέ….
Φο-Μι-Τσιν, τι θα ‘κανες αλήθεια
τι θα ‘κανες αλήθεια,
τα παιδιά αν δεν τρώγανε σκουπίδια,
τα αεροπλάνα αν δεν καίγανε καλύβια;
Α! το κορίτσι σου θα ‘παιρνες για βόλτα
χέρι-χέρι,
στο δάσος για βολτίτσα χέρι-χέρι.
Γιέ γιέ-γιέ γιέ….
http://www.stixoi.info
Ο δημιουργός σε όλο το τραγούδι μιλάει για τη κατάσταση που επικρατούσε στο Βιετνάμ κατά τη διάρκεια του πολέμου .Ξ εκινάει λέγοντας ότι στο Βιετνάμ πυρπόλησαν το ρύζι εννοώντας τις εκτάσεις στις οποίες καλλιεργούσαν ρύζι.Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ζήσουν στη Σάιγκον (πόλη του Βιετνάμ) ,δεν μπορούσαν να ανασάνουν παρά μόνο κρυμμένοι στο ποτάμι Σαιγκόν με καλάμι. Τονίζει πόσο όμορφη θα ήταν η φύση και η ζωή αν δεν γινόταν πόλεμος ,αν δεν πάγωνε ο ήλιος από τον κρότο από τις βόμβες και τα όπλα , αν τα αεροπλάνα δεν καίγανε τα σπίτια των ανθρώπων και αν τα παιδιά δεν τρώγανε σκουπίδια (λόγω της έλλειψης τροφίμων κατά τη διάρκεια του ποέμου).Έπειτα απαντάει ο ίδιος απευθυνόμενος σε έναν πιθανό κάτοικο του Βιετνάμ τον Φο-μι-τσιν λέγοντας ότι αν επικρατούσε ειρήνη και οι άνθρωποι δεν ζούσαν σε τόσο άθλιες συνθήκες , αν ο πόλεμος δεν τους είχε στερήσει την ελευθερία απόλαυσης της ζωής και της φύσης , τότε θα μπορούσε να πάρει το κορίτσι του να πάει βόλτα στο δάσος.
Ο Σαββόπουλος μέσα από το τραγούδι του και την αναφορά του στο συγκεκριμένο πόλεμο θέλει να δείξει τον αποτροπιασμό που προκαλούν οι φρικαλεότητες του πολέμου αυτού αλλά και κάθε πολέμου , να δείξει την τραγικότητά του και τις καταστροφές που προκαλεί. Επιθυμεί να δώσει ένα μήνυμα ειρήνης , ένα μήνυμα ζωής και ελευθερίας!
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
Το Βιετνάμ ,που βρίσκεται στη Νοτιοανατολική Ασία βρισκόταν υπό γαλλική αποικιακή εξουσία έως το 1954 , οπότε η ήττα των Γάλλων από τις κομμουνιστικές δυνάμεις του Χο Τσι Μινχ (ο οποίος είχε αυτοανακηρυχθεί πρόεδρος της Λαικής Δημοκρατίας του Βιετνάμ το Μάρτιο του 1946) οδήγησε στη διάσκεψη της Γενεύης στη δημιουργία νέων κρατών :του κομμουνιστικού Βόρειου Βιετνάμ που βρισκόταν υπό κομμουνιστική σφαίρα επιρροής με πρόεδρο τον Χο Τσι Μινχ και του Νότιου Βιετνάμ στο οποίο οι Γάλλοι έδωσαν μια αυτονομία διατηρώντας συμβολική παρουσία , η οποία μεταβιβάστηκε στους Αμερικανούς στην αρχή της δεκαετίας του 60’ ,της Καμπότζης και του Λάος. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 ξέσπασε εμφύλια διαμάχη, ο πόλεμος του Βιετνάμ ανάμεσα στο Β.Βιετνάμ που υποστήριζε τις κομμουνιστικές δυνάμεις και το Ν.Βιετνάμ. Θεωρητικά η μάχη ήταν μεταξύ του Δημοκρατικού Στρατού του Βιετνάμ (Βόρειο Βιετνάμ) και της Δημοκρατίας του Βιετνάμ (Νότιο Βιετνάμ). Στην πραγματικότητα όμως ήταν ένας πόλεμος μέσω αντιπροσώπων μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, ένας από τους πολλούς που έγιναν λόγω της απροθυμίας των υπερδυνάμεων να εμπλακούν σε απευθείας πόλεμο μεταξύ τους που ίσως θα κατέληγε σε πυρηνική καταστροφή. Ήταν ίσως η μεγαλύτερη ένοπλη σύγκρουση μεταξύ Δύσης και Ανατολής κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου .Αμερικανοί στρατιώτες είχαν ήδη εμπλακεί από το 1959, αλλά ουσιαστικά παρενέβησαν το 1965 με την αποστολή στρατιωτικών συμβούλων και κατόπιν αεροπορικών δυνάμεων και στρατού. Τα παρθένα δάση του Βιετνάμ και η καθολική αντίσταση του λαού εναντίον των Αμερικανών δεν επέτρεπαν την νίκη των τελευταίων . Επιπλέον , οι ακρότητες που διέπραξαν οι αμερικάνοι στο Βιετνάμ , οι μεγάλες απώλειές τους και το γεγονός ότι η ίδια η αμερικάνικη κοινωνία δεν είχε πειστεί για την αναγκαιότητα αυτού του πολέμου προκάλεσαν ένα μαζικό κλίμα εναντίον του πολέμου και στις ίδιες τις Η.Π.Α .Έτσι εγκατέλειψαν τη χώρα το 1973(απόφαση που υλοποιήθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών τον Χένρυ Κίσινγκερ).Το Β. Βιετνάμ επιτέθηκε στο νότιο , νίκησε και η χώρα επανενώθηκε υπό κομμουνιστική εξουσία ,στις 30 Απριλίου του 1975.Ο πόλεμος στο Βιετνάμ προκάλεσε μεγάλο πλήγμα στο αμερικάνικο γόητρο διεθνώς.
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ , ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΡΑΦΗ …. ΙΣΤΟΡΙΑ
FFC Παραμύθι
Το τραγούδι αυτό γράφτηκε το 2005 και ήταν στο τελευταίο δίσκο του συγκροτή-ματος FF.C ενός συγκροτήματος που δεν δέχτηκε να μπει στα γρανάζια της βιομηχανοποιημένης μουσικής. Μιλάει για την πορεία κάθε νέου. Μέσα από το σχολείο, την οικογένεια μαθαίνει για τις αξίες , τα ιδανικά της οικογένειας και της κοινωνίας των γονιών του, μαθαίνει την ιστορία της πατρίδας του , μαθαίνει για την φιλία, και τον σεβασμό στον συνάνθρωπο.
Όσο όμως μεγαλώνει βλέπει πως η ζωή , η κοινωνία η νοοτροπία των ανθρώπων αλλάζει. Τα νέα ρεύματα από όλο τον κόσμο κατακλύζουν την κοινωνία, μια κοινωνία που δεν είναι έτοιμη ακόμα για όλα αυτά τα καινούργια, η διαφθορά είναι προσόν για τους ανθρώπους, ο σεβασμός στον άνθρωπο και εξωπραγματικό γεγονός. Τα υλικά αγαθά είναι ο πρωταρχικός στόχος του ανθρώπου. Οι πολιτικές πεποιθήσεις έχουν χάσει το νόημα τους. Η νεολαία χάνει τα ιδανικά της. Για να θεωρηθεί κάποιος επιτυχημένος πρέπει να έχει χρήμα. Η συνοχή του κράτους διαλύεται. Η συλλογικότητα εξαφανίζεται. Απογοητευμένος ο νέος κλείνεται στον εαυτό του. Βλέπει την χώρα του , την Ελλάδα να είναι έρμαιο των ξένων. Δεν υπάρχουν παρατάξεις μόνο ψευτιά και ανάγκη για εξουσία. Και παρόλο που κατρακυλάμε οι άρχοντες μας λένε πως σημασία έχει που ήμαστε ευρωπαίοι.
Το τραγούδι γράφτηκε το 2005 και όμως μοιάζει σαν να γράφτηκε σήμερα.
FFC Παραμύθι
Όταν ήμουνα μικρός μου χανε πει ένα παραμύθι
Ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ’ αυτό τον πλανήτη
Μου χαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγαν ιδεολογία
Και να με πιστός σε ιδανικά, όπως οικογένεια, πατρίδα θρησκεία
Μου ‘χαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο ’60 με ’70
Και μια επανάσταση αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια
Μου χαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή
Αυτοί θα μ’ έσωναν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει
Μου ‘χαν πει για μία χούντα και για μία αριστερά
Μου ‘παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά
Μου ‘παν οτ’ είμαι τυχερός, γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία
Και για κάτι που το λέγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ’ ελευθερία
Μου είπαν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά
Και αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά
Μου είπαν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ
Γιατί κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάχνω θα το βρω
Όταν ήμουνα μικρός μου ‘χαν πει ένα παραμύθι
Μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη
Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία
Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία
Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει
Δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου γιατί οι φίλοι μ’ έχουνε κάψει
Και κείνο το σπουδαίο που το λένε ιδεολογία
Έχει καταντήσει γραφικό και ανήκει πια στη ιστορία
Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά
Την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά
Και αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί
Είναι οι περισσότεροι οι ίδιοι κλέφτες και επικίνδυνα κομπλεξικοί
Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα
Η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα
Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο, ούτε τη δικτατορία
Μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νοιώθω ελευθερία;
Κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας
Έχουμε υλικά αγαθά, αλλά μας λείπουνε άλλα πολλά
Μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σε αυτό
Νοιώθω πως ήδη έχω γεράσει πριν προλάβω να μάθω να ζω
Όταν ήμουνα μικρός μου ‘χαν πει ένα παραμύθι
Μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη
Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία
Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία
Δώσε μου φώτιση θεέ μου, υπάρχει εθνική συσκότιση
Χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση
Ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δε τον έμαθα ποτέ
Πουτανιά ψέμα κι απάτη θεωρούνται κυριλέ
Κάποτε πίστεψα σε κάτι και μια ιδεολογία
Πίστεψα στη μουσική μου σα να ήτανε θρησκεία
Τώρα πια με το hiphop κάνουν στριπτίζ μεσ’ τα πορνεία
Τόσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νοιώθω αηδία
Ένα μάτσο εγωπαθείς κι επιεικώς κωλόπαιδα
Μια παράσταση κλισέ, αρνητικά όλα τα πρότυπα
Άμα κάτι δε μου κάνει εγώ φεύγω μακριά
Δεν ανήκω σε κανένα, δεν ανήκω πουθενά
Ο κόσμος έχει μολυνθεί, δεν τον νοιάζει ποια είναι η αλήθεια
Είναι λέξη ντεμοντέ και πια του έγινε συνήθεια
Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα που να ζει
Βάλανε στο φέρετρο της την ευρωπαϊκή επιγραφή
Η μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή
Σοσιαλισμός και χούντα τώρα γίναν ασορτί
Ψεύτικες δημοσκοπήσεις κι αλλοδαποί σε απογραφή
Μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους θέλει από κάπου να τους βρει
Σάπια λόγια και ιδέες, η πουτανιά σαν αρετή
Και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή
Τι πειράζει όμως αυτό; Τώρα είμαστε ευρωπαίοι
Ψάξε να βρεις τον αντρισμό σου σε ένα αμάξι που να λέει
Βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσει την εικόνα
Γίνε λίγο κουνιστός, στην Ευρώπη είναι μόδα
Ας χαρούμε χωρίς λόγο, έχουμε 21ο αιώνα
Αν το ήξερε ο Σωκράτης τότε θα είχε αλλάξει χώρα
Όταν ήμουνα μικρός μου ‘χαν πει ένα παραμύθι
Μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη
Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία
Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία
ΠΙΝΑΚΑ ΣΥΣΧΕΤΙΣΕΩΝ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΤΩΝ FFC ΠΑΡΑΜΥΘΙ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ
Μου ‘χαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο ’60 με ’70 Μου χαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγαν ιδεολογία Και αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά Ότι αυτό που λέγεται φιλία υπάρχει και ζει σ’ αυτό τον πλανήτη Μου ‘χαν πει για μία χούντα και για μία αριστερά
Μου ‘παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά
Μου ‘παν οτ’ είμαι τυχερός, γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία Μου είπαν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ
Γιατί κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάχνω θα το βρω
Μου ‘χαν πει για μία χούντα και για μία αριστερά
Μου ‘παν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά
Μου ‘παν οτ’ είμαι τυχερός, γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία Και μια επανάσταση αν χρειαζότανε η γενιά μου θα έκανε τα ίδια Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά
Την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά Μου χαν πει και για κάτι σπουδαίο που το λέγαν ιδεολογία Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα
Η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά
Την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά
Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία
Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία Και για κάτι που το λέγαν σοσιαλισμό και έμοιαζε μ’ ελευθερία Έχουμε υλικά αγαθά, αλλά μας λείπουνε άλλα πολλά Και να με πιστός σε ιδανικά, όπως οικογένεια, πατρίδα θρησκεία Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο, ούτε τη δικτατορία
Μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νοιώθω ελευθερία; Βάλανε στο φέρετρο της την ευρωπαϊκή επιγραφή
Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο, ούτε τη δικτατορία
Μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νοιώθω ελευθερία;
Μου είπαν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ
Γιατί κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάχνω θα το βρω Μου χαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή
Αυτοί θα μ’ έσωναν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει Δώσε μου φώτιση θεέ μου, υπάρχει εθνική συσκότιση
Χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση
Ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δε τον έμαθα ποτέ Τι πειράζει όμως αυτό; Τώρα είμαστε ευρωπαίοι
Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα που να ζει
Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία
Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία Μου είπαν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα που να ζει
Γίνε λίγο κουνιστός, στην Ευρώπη είναι μόδα
Ας χαρούμε χωρίς λόγο, έχουμε 21ο αιώνα
Βάλανε στο φέρετρο της την ευρωπαϊκή επιγραφή Και κείνο το σπουδαίο που το λένε ιδεολογία
Έχει καταντήσει γραφικό και ανήκει πια στη ιστορία Όταν ήμουνα μικρός μου χαν διδάξει μια ιστορία
Τώρα μου την λεν αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία Βάλανε στο φέρετρο της την ευρωπαϊκή επιγραφή
Η μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή
Σοσιαλισμός και χούντα τώρα γίναν ασορτί
Ψεύτικες δημοσκοπήσεις κι αλλοδαποί σε απογραφή
Μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους θέλει από κάπου να τους βρει
Σάπια λόγια και ιδέες, η πουτανιά σαν αρετή Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά
Την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά Δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου γιατί οι φίλοι μ’ έχουνε κάψει Η μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή
Σοσιαλισμός και χούντα τώρα γίναν ασορτί
Ψεύτικες δημοσκοπήσεις κι αλλοδαποί σε απογραφή
Μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους θέλει από κάπου να τους βρει
Σάπια λόγια και ιδέες, η πουτανιά σαν αρετή
Αν το ήξερε ο Σωκράτης τότε θα είχε αλλάξει χώρα Και αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί
Είναι οι περισσότεροι οι ίδιοι κλέφτες και επικίνδυνα κομπλεξικοί
Κι όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά
Την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά
Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα
Η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα Και αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί
Είναι οι περισσότεροι οι ίδιοι κλέφτες και επικίνδυνα κομπλεξικοί
Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο, ούτε τη δικτατορία
Μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νοιώθω ελευθερία;
Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο, ούτε τη δικτατορία
Μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νοιώθω ελευθερία;
Έχουμε υλικά αγαθά, αλλά μας λείπουνε άλλα πολλά Έχουμε υλικά αγαθά, αλλά μας λείπουνε άλλα πολλά
Μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σε αυτό
Νοιώθω πως ήδη έχω γεράσει πριν προλάβω να μάθω να ζω Μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σε αυτό
Νοιώθω πως ήδη έχω γεράσει πριν προλάβω να μάθω να ζω
Δώσε μου φώτιση θεέ μου, υπάρχει εθνική συσκότιση
Χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση
Ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δε τον έμαθα ποτέ Δώσε μου φώτιση θεέ μου, υπάρχει εθνική συσκότιση
Χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση
Ή ο κόσμος έχει αλλάξει ή δε τον έμαθα ποτέ
Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα που να ζει
Πουτανιά ψέμα κι απάτη θεωρούνται κυριλέ
Κάποτε πίστεψα σε κάτι και μια ιδεολογία
Βάλανε στο φέρετρο της την ευρωπαϊκή επιγραφή Πίστεψα στη μουσική μου σα να ήτανε θρησκεία
Τώρα πια με το hiphop κάνουν στριπτίζ μεσ’ τα πορνεία
Τόσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νοιώθω αηδία
Ένα μάτσο εγωπαθείς κι επιεικώς κωλόπαιδα
Μια παράσταση κλισέ, αρνητικά όλα τα πρότυπα
Η μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή
Σοσιαλισμός και χούντα τώρα γίναν ασορτί
Ψεύτικες δημοσκοπήσεις κι αλλοδαποί σε απογραφή
Μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους θέλει από κάπου να τους βρει
Σάπια λόγια και ιδέες, η πουτανιά σαν αρετή Ο κόσμος έχει μολυνθεί, δεν τον νοιάζει ποια είναι η αλήθεια
Είναι λέξη ντεμοντέ και πια του έγινε συνήθεια
Ψάξε να βρεις τον αντρισμό σου σε ένα αμάξι που να λέει
Βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσει την εικόνα
Γίνε λίγο κουνιστός, στην Ευρώπη είναι μόδα
Ας χαρούμε χωρίς λόγο, έχουμε 21ο αιώνα
α. Αναστοχασμός για τα κριτήρια και τα κίνητρα που με οδήγησαν στο να επιλέξω το συγκεκριμένο τραγούδι
Όσο περνά ο καιρό , και βιώνουμε τα σημερινά γεγονότα, κάθε φορά που ξαναδιαβάζω τους στίχους και ξανακούω το τραγούδι σκέφτομαι πως έχω διαλέξει ένα τραγούδι που θα μπορούσε να το ακούσει ο καθένας, ανεξάρτητης ηλικίας και να νιώσει πως το τραγούδι έχει γραφτεί μόνο γι’ αυτόν.
Η αλήθεια είναι πως μέσα σε 3 αρκετά μεγάλους στίχους σαν κινηματογραφική ταινία περνά από μπροστά μας όλη η ιστορία της Ελλάδας. Δεν είναι όμως αυτό που κάνει τον καθένα μας να ακούσει και να ξανακούσει το τραγούδι.
Ο συνθέτης μιλάει για το νεαρό της ηλικίας του, παρόλο που αισθάνεται την απομόνωση του από το σύστημα, παρόλο που καταλύονται στη χώρα του πολλά από τα αξιώματα με τα οποία γαλουχήθηκε, λέγοντας πως το παραμύθι που του έλεγαν τελικά είχε άσχημο τέλος, και πως η ιστορία που του μάθαιναν τελικά ήταν διαφορετική από την πραγματική ιστορία που βιώνει καθημερινά
Η καυστικότητα της πραγματικότητας σοκάρει. Λέει αλήθειες που δεν μας αρέσουν. Κάνει τον καθέναν να σκέφτεται τη έχουμε κάνει όλοι εμείς για όλα αυτά. Κάνει τους μεγαλύτερους να κατεβάζουν το κεφάλι και να αφουγκράζονται τον απόηχο του τραγουδιού. Κάνει όλους να σκεφτούν πάλι και πάλι την διαδρομή της Ελλάδας μας μέσα στους αιώνες.
Το τραγούδι αυτό δίνει πολλά ερεθίσματα στους νέους να σκεφτούν την ιστορία μας , όχι με τον τρόπο τον κλασσικό του σχολικού βιβλίου μόνο και της αφήγησης ενός καλού παραμυθά, αλλά ψάχνοντας για τα πραγματικά γεγονότα. Βάζοντας το «γιατί» σε κάθε καινούρια γνώση. Δεν μας αφήνει να ησυχάζουμε σκεφτόμενοι πως διαβάσαμε κάποια γεγονότα ιστορικά και τι καλά που τα μάθαμε. Μας βάζει στον προβληματισμό να συνδέσουμε αυτά τα γεγονότα με το κοινωνικό και ιστορικό γίγνεσθαι της κάθε εποχής, μας αντιπαραθέτει τις αξίες του τότε και του τώρα.
Τελικά μελετώντας αυτό το τραγούδι ίσως αποφασίσει ο καθένας μας αν θέλει να κρατήσει τον Σωκράτη στην χωρά που τον γέννησε , την Ελλάδα, η θα τον αφήσει να φύγει.
β. Συμπλήρωση του παράλληλου πίνακα των γεγονότων με τις κατηγορίες «τέχνη» – πρόσθεση ιστορικών γεγονότων.
Σωκράτης (Αθήνα 470π.χ -399π.χ) Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος και μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσ-μιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας.
1453 – 1832. Ιστορική περίοδος από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως έως την δημιουργία του πρώτου Ελληνικού κράτους. Απελευθερωτικοί αγώνες των ελλήνων κατά των τούρκων. Από πλευράς «τέχνης» σε αυτή την περίοδο έχουμε κυρίως την θρησκευτική ζωγραφική(αγιογραφίες, προσοπωγραφίες, ιστοριογραφίες, κρητική σχολή ζωγραφικής, ζακυνθινή σχολή), την λαϊκή τέχνη, μουσική με τα δημοτικά τραγούδια και θρησκευτικές μελωδίες.
1918 – 1924. Με τον όρο Μικρασιατική καταστροφή περιγράφεται περισσότερο η τελευταία φάση της Μικρασιατικής εκστρατείας, δηλαδή το τέλος του “ελληνοτουρκικού πολέμου του 1918-22”, η φυγή από την Τουρκία της ελληνικής διοίκησης, που είχε εγκατασταθεί στα δυτικά μικρασιατικά παράλια, στη Σμύρνη, κατά τη Συνθήκη των Σεβρών, (αμέσως μετά την ανακωχή του Μούδρου), όπως και η σχεδόν άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού μετά την κατάρρευση του μετώπου, και η γενικευμένη πλέον εκδίωξη μεγάλου μέρους τους ελληνογενούς πληθυσμού από τη Μικρά Ασία, που είχε όμως ξεκινήσει πολύ νωρίτερα (δείτε σχετικά Συνθήκη του 1914, που είχε συνομολογήσει ο Ε. Βενιζέλος) και που είχε διακοπεί με την “ανακωχή του Μούδρου”.
Τα γεγονότα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα, μετά τη Καταστροφή της Σμύρνης, και της Ανακωχής των Μουδανιών, που συνομολογήθηκε στην ομώνυμη πόλη (11 Οκτωβρίου 1922), και την ένα μήνα μετά, εκκένωση της χερσονήσου της Καλλίπολης (στις 11 Νοεμβρίου) από το εκεί ελληνογενές στοιχείο, με την “υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών” που ακολούθησε στη συνέχεια, μέχρι το 1924, απ΄ όλη τη Μικρά Ασία και τον ερχομό 1,5 εκατομμυρίων ελληνο-γενών προσφύγων στην Ελλάδα, να επιφέρουν την τελεία καταστροφή του Θρακικού και Μικρασιατικού ελληνισμού μαζί με του Πόντου. Ο πλήρης απολογισμός της καταστροφής αυτής που συντελέσθηκε ιστορικά σε δύο περιόδους, (αμφότερες τετραετίες), 1914-1918 και 1920-1924 είναι πράγματι πολύ δύσκολος. Οι αρπαγές και οι λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, οι γεωργικές και κτηνοτροφικές καταστροφές, το γκρέμισμα σχολείων, ναών και άλλων ευαγών ιδρυμάτων, η χρεοκοπία και καταστροφή βιοτεχνικών και βιομηχανικών επιχειρήσεων με τον παράλληλο ευτελισμό κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας που περιλαμβάνονται μαρτυρικοί βασανισμοί αιχμαλώτων, βιασμοί και ηθική οδύνη υπό το κλίμα του τρόμου και της απειλής του θανάτου, αλλά και οι ατέλειωτες πορείες αιχμαλώτων, στα περιώνυμα “τάγματα εργασίας”.
Οι πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλαδα μετέφεραν στην νέα τους πατρίδα τον πολιτισμό τους. Η μουσική τους επηρέασε τα λαϊκά στρώματα, παρέχοντας νέους τρόπους έκφρασης. Ο μικρασιατικός αστικός πληθυσμός, προστιθέμενος στον ελληνικό αστικό πληθυσμό, καθόρισε τη σύζευξη του σμυρνέικου με το ρεμπέτικο.Η μουσική ορχήστρα εμπλουτίστηκε με τον μπαγλαμά, τα σάζια, τους ταμπουράδες, το βιολί, το ούτι, το κανονάκι. Προερχόμενοι οι Μικρασιάτες από περιοχές στις οποίες λειτουργούσαν σημαντικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και εκτεταμένο σχολικό δίκτυο, με τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα τους, αναζωογόνησαν το ελλαδικό πολιτισμικό τοπίο με νέες αντιλήψεις και πολιτισμικές αξίες. Το 1922 θεωρείται σημαντικός σταθμός για τη λογοτεχνία. Πέραν της μουσικής και της λογοτεχνίας ο χορός, η διατροφή, η ενδυμασία και τα κοινωνικά έθιμα εμπλούτισαν την ελληνική παράδοση. Ιδιαίτερα οι πόλεις, στην προκειμένη περίπτωση, λειτούργησαν ως ανοικτά «συστήματα» για τη διάχυση και αφομοίωση κάθε είδους πολιτισμικής δραστηριότητας.
Σοσιαλισμός. Είναι κοινωνική, οικονομική και πολιτική θεωρία κατά την οποία η κοινωνική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής αντικαθιστά την ατομική ιδιοκτησία[1]. Ο όρος ιστορικά αφορά ένα πολιτικό κίνημα του 19ου αιώνα, γέννημα των οικονομικοκοινωνικών συνθηκών της βιομηχανικής επανάστασης, και συσχετίζεται στενά με τον όρο Αριστερά. Οι αντιλήψεις του σοσιαλισμού πρέπει να αναζητηθούν στις απαρχές της Γαλλικής Επανάστασης, στη παράταξη των Ιακωβίνων, και από μία άλλη σκοπιά στον «ουτοπισμό» του Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σοσιαλισμού είναι η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής (γαίες, εργοστάσια, μεγάλες επιχειρήσεις) και η δημιουργία νέων συλλογικών σχέσεων παραγωγής, διανομής των προϊόντων και κατανομής του κοινωνικού πλούτου κάθε κοινωνίας ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε πολίτη. Οι νέες αυτές σχέσεις παραγωγής στηρίζονται στο ότι τα μέλη μιας κοινωνίας θα προσφέρουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους και θα αμείβονται ανάλογα με τις ανάγκες τους ή με την εργασία τους. Τη θέση της ατομικής ιδιοκτησίας θα πάρει πλέον η συλλογική διαχείριση με μορφή εθελοντικά συνεταιριστική ή κρατική, οι λεγόμενες κολεκτίβες. Μία κοινωνία οργανωμένη κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο τελικός στόχος του σοσιαλιστικού κινήματος, αποκαλείται πολλές φορές κομμουνιστική και αντιπαρατίθεται με τον καπιταλισμό και την ελεύθερη αγορά.
Μάιος 68. Ο όρος Μάης του ’68 (γνωστός και ως Γαλλικός Μάης) περιγράφει την πολιτική και κοινωνική αναταραχή που ξέσπασε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια των μηνών Μαΐου-Ιουνίου του 1968. Τα γεγονότα ξεκίνησαν από κινητοποιήσεις των Γάλλων μαθητών και φοιτητών, επεκτάθηκαν με γενική απεργία των Γάλλων εργατών και τελικά οδήγησαν σε πολιτική και κοινωνική κρίση, που άρχισε να παίρνει διαστάσεις επανάστασης και οδήγησε στη διάλυση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και την προκήρυξη εκλογών από τον τότε πρόεδρο Σαρλ Ντε Γκωλ. Τα γεγονότα μπορεί να κατέληξαν σε πολιτική αποτυχία, αλλά είχαν τεράστιες κοινωνικές συνέπειες: μπορεί να μη διήρκεσαν ένα μήνα, αλλά ο όρος Μάης του ’68 έγινε συνώνυμο με την αλλαγή των κοινωνικών αξιών. Στη Γαλλία, θεωρείται ως σημείο-σταθμός για τη μετάβαση από το συντηρητισμό (θρησκεία, πατριωτισμός, σεβασμός στην εξουσία) στις φιλελεύθερες ιδέες (ισότητα, ανθρώπινα δικαιώματα, σεξουαλική απελευθέρωση). Στην Ευρώπη, αποτέλεσαν έμπνευση για παρόμοιους κοινωνικούς αγώνες αλλά και αφορμή για ρήξη ορισμένων κομματιών του σοσιαλιστικού κινήματος με τα παραδοσιακά κομμουνιστικά κόμματα. Ο Μάης του ’68 δεν ήταν μια μεμονωμένη «γαλλική υπόθεση». Αντίθετα, υπήρξαν διαμαρτυρίες φοιτητών σε όλο τον κόσμο.
Τα γεγονότα προηγήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν ο Πρόεδρος Λίντον Τζόνσον αποσύρθηκε από την προεδρική εκστρατεία το Μάρτιο του 1968, λόγω της αυξανόμενης λαϊκής διαμαρτυρίας. Ακολούθησε στις 4 Απριλίου η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και η φοιτητική κατάληψη και το κλείσιμο του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις 23 Απριλίου.
Στο Μεξικό, τη νύχτα της 2ης Οκτωβρίου 1968, μια πορεία σπουδαστών τελείωσε μέσα σε έναν καταιγισμό σφαιρών στην Plaza de las Tres Culturas στο Tlatelolco, στην Πόλη του Μεξικού, δέκα μέρες πριν τους Ολυμπιακούς του 1968.
Τα φοιτητικά κινήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία ήταν απομονωμένα από την εργατική τάξη, αλλά στην Ιταλία και στην Αργεντινή και οι εργαζόμενοι ένωσαν τις δυνάμεις τους στις προσπάθειες να δημιουργηθεί μια ριζικά διαφορετική κοινωνία.
Στο Βέλγιο, φοιτητές από το φλαμανδικό πανεπιστήμιο Katholieke Universiteit Leuven διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στην επιβολή της γαλλικής γλώσσας στο πανεπιστήμιο, κάτι που οδήγησε στη δημιουργία ξεχωριστού γαλλόφωνου πανεπιστημίου (Université catholique de Louvain).
Στην Ανατολική Ευρώπη, φοιτητές στην Πολωνία και στη Γιουγκοσλαβία διαμαρτυρήθηκαν εναντίον της περιστολής της ελευθερίας του λόγου από το κομουνιστικό καθεστώς ενώ στην Τσεχοσλοβακία η Άνοιξη της Πράγας διεύρυνε τα πολιτικά δικαιώματα μέχρι την καταστολή της από τη Σοβιετική Ένωση και τους συμμάχους της από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.
Πολλοί φοιτητές επίσης ασχολήθηκαν με τα ζητήματα του “Τρίτου Κόσμου”. Δημιουργήθηκαν σοσιαλιστικά κινήματα με αναφορές στην Κούβα, το Βιετνάμ και την Κίνα, αναδεικνύοντας προσωπικότητες όπως ο Φιντέλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα και ο Μάο Τσε Τουνγκ.
Χούντα στην Ελλάδα και πολυτεχνείο. Η Χούντα των Συνταγματαρχών ή Δικτατορία των Συνταγματαρχών ή απλά Χούντα αναφέρεται στην περίοδο πολιτεύματος δικτατορίας στην Ελλάδα που ακολούθησε το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου 1967. Η περίοδος αυτή κράτησε για επτά χρόνια (οι οκτώ τελευταίοι μήνες της οποίας είναι γνωστοί και ως Χούντα του Ιωαννίδη). Στις 24 Ιουλίου 1974 όταν, αδυνατώντας να χειριστεί τα εξ υπαιτιότητάς της γεγονότα της Κύπρου, προσκάλεσε τους πολιτικούς και παρέδωσε σε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.
Την χρονική περίοδο 1967-1972 η Χούντα με συντονισμένα χτυπήματα είχε καταφέρει να καταστήσει ανίκανους τους φοιτητές να αντιδράσουν μπροστά στις αυθαιρεσίες του κράτους. Στις αρχές όμως του 1973, το χάσμα μεταξύ κράτους και φοιτητών μεγάλωνε. Η Χούντα των Συνταγματαρχών, στην προσπάθειά της να περιορίσει τους φοιτητές. Η φοιτητική ανησυχία άρχισε να μεγαλώνει με αποτέλεσμα το Φεβρουάριο του 1973 να γίνει η πρώτη κατάληψη της Νομικής ενώ στις 14 Μαρτίου ακολούθησε και δεύτερη. Σημαντικό ρόλο στην κλιμάκωση της κατάστασης είχε και το μνημόσυνο του “Γέρου της Δημοκρατίας”, Γεωργίου Παπανδρέου. Όλα έδειχναν ότι κάτι θα συνέβαινε. Στις 14 Νοεμβρίου 1973 Χιλιάδες φοιτητές είχαν συγκεντρωθεί από το πρωί στο κτήριο της Νομικής Σχολής και ετοιμάζονταν να κάνουν συνέλευση. Στο τέλος της συνέλευσης πραγματοποίησαν πορεία στην οδό Σόλωνος και Πατησίων. Το απόγευμα και ενώ οι φοιτητές είχαν παραμείνει στο Πολυτεχνείο, ο αστυνομικός διευθυντής Δασκαλόπουλος και ο εισαγγελέας Σαμήτας διέταξαν τους φοιτητές να διαλυθούν. Οι φοιτητές βρέθηκαν σε δίλημμα. Δημιουργήθηκε συντονιστική επιτροπή η οποία και αποφάσισε, στις 8:30 μ.μ., την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Στις 15 Νοεμβρίου 1973 Από τις πρώτες πρωινές ώρες φάνηκε η στήριξη των πολιτών προς τους φοιτητές, με τρόφιμα, γραφική ύλη και φάρμακα.. Το βράδυ μπήκε σε λειτουργία για πρώτη φορά ο σταθμός των “Ελεύθερων Πολιορκημένων”. Στις 16 Νοεμβρίου 1973 Ο κόσμος παρέμεινε στο πλευρό των φοιτητών ενώ οδοφράγματα άρχισαν να στήνονται στους δρόμους. Οι αστυνομικοί και τα τανκ (τεθωρακισμένα) άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Οι πρώτες συγκρούσεις με την αστυνομία δεν άργησαν να γίνουν ενώ στις 7 μ.μ. ανακοινώθηκε και ο πρώτος νεκρός των συγκρούσεων. Στις 17 Νοεμβρίου 1973 Τα μεσάνυχτα και ενώ οι φοιτητές επέμεναν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, έκαναν την εμφάνιση τους τα πρώτα τανκ. Ο κόσμος είχε διαλυθεί βίαια ενώ ο καπνός από τα δακρυγόνα έκανε την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Στη 1:30 μ.μ. ο επικεφαλής του τάγματος του στρατού έδωσε διορία να εγκαταλείψουν το κτήριο. Οι φοιτητές αρνήθηκαν και παρέμειναν φωνάζοντας συνθήματα όπως “Κάτω η Χούντα και οι Αμερικάνοι”. Στις 2:50 π.μ. ο επικεφαλής διέταξε το τανκ να γκρεμίσει την πύλη του Πολυτεχνείου. Ταυτόχρονα εισέβαλλαν άντρες των ΛΟΚ στο χώρο του Πολυτεχνείου χτυπώντας όποιον έβρισκαν. Ο στρατός υποσχέθηκε ελεύθερη δίοδο και άφησε πραγματικά τον κόσμο να φύγει τουλάχιστον από την πύλη της Στουρνάρη με κατεύθυνση πλατεία Εξαρχείων, αν και η αστυνομία περίμενε πιο πάνω στα στενά για να δείρει ή/και να συλλάβει όσους μπορούσε. Μέσα σε λίγη ώρα το κτήριο είχε αδειάσει.
Τριακονταετία 1970 – 2000
1970-1980
Η βίαιη καταστολή της φοιτητικής εξέγερσης έφερε τη ρήξη μεταξύ των πρωτεργατών της χούντας ( πραξικόπημα και δικτατορία Ιωαννίδη ). Η Ελλάδα απομονώνεται ακόμα περισσότερο από την διεθνή κοινότητα. Οι προδοτικές κινήσεις των δικτατόρων στη Κύπρο δίνουν τη ευκαιρία στους Τούρκους να κάνουν την εισβολή στη Κύπρο. ( Αττίλας 1 ). Η πιθανότητα πολεμικής σύρραξης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας αναγκάζει τους δικτάτορες να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς. Ο Κ. Καραμανλής αναλαμβάνει να σχηματίσει την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας νομιμοποίησε τα πολιτικά κόμματα μεταξύ των άλλων και το κουμουνιστικό. Και έκανε γρήγορα εκλογές τις οποίες κέρδισε η Νέα Δημοκρατία το κόμμα που ίδρυσε ο Κ. Καραμανλής. Τον Νοέμβριο του ‘74 εμφανίζεται το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου ενώ στο πολιτειακό δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου του ‘74 η Ελλάδα γίνεται Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Η Ελλάδα αποχωρεί από το ΝΑΤΟ, γίνεται η ισότιμη ένταξη της στην ΕΟΚ ενώ σε οικονομικό επίπεδο γίνονται εθνικοποιήσεις συγκοινωνιών διυλιστηρίων κ.α. Οι τούρκοι αμφισβητούν την ελληνική επικράτεια και οξύνουν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Στη δεκαετία του ’70 εμφανίζεται ο νέος ελληνικός κινηματογράφος (Θ. Αγγελόπουλος, Π. Βούλγαρης, Π. Τάσσιος κ.α), εξάπλωση της τηλεόρασης σαν μέσο διασκέδασης και ενημέρωσης, ανάπτυξη και άνθιση του πολιτικού τραγουδιού, αναβίωση του ρεμπέτικου, καθιερώνονται μεγάλοι συνθέτες και ερμηνευτές (Θεοδωράκης, Λοΐζος, Πάνου, Σαββόπουλος), κυρίαρχη φυσιογνωμία της εποχής ο Μ. Χατζηδάκης. Η μεταπολίτευση μετά και την νομιμοποίηση της αριστεράς, οδήγησε σε μια έξαρση της εκδοτικής παραγωγής με έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και πολιτικής μεταφρασμένα στα ελληνικά. Ανθίζει η μεταπολεμική πεζογραφία. Ο Ο. Ελύτης βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο αρχαιολόγος Μ. Ανδρόνικος βρίσκει τον τάφο του Φιλλίπου στην Βεργίνα. Με την ίδρυση πολλών εκθεσιακών κέντρων και γκαλερί αρχίζει να στρέφεται το ενδιαφέρων των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων προς τις «καλές τέχνες».
1980-1990
Είναι η δεκαετία των μεγάλων ανατροπών στα κατεστημένα δεκαετιών. Το κύμα της ‘’αλλαγής’’ στην Ελλάδα, του κορυφαίου συνθήματος της εποχής αφορούσε κυρίως κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και την ανάδειξη νέων κοινωνικών στρωμάτων που άλλαξαν το προφίλ της ελληνικής κοινωνίας. Στη παγκόσμια πολιτική σκηνή η πτώση των καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης άλλαξαν τελείως τα παραδοσιακά ιδεολογικά και πολιτικά πρότυπα. Στην Ελλάδα οι εκλογές του 1981 ανέδειξαν πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ που με το σύνθημα ‘’αλλαγή’’ και τον Α. Παπανδρέου στην ηγεσία του. Οι σαρωτικές μεταρρυθμίσεις με τις μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές παροχές άλλαξαν κυριολεκτικά την ελληνική κοινωνία. Αυτές όμως οδήγησαν τελικά σε οικονομική στασιμότητα , πληθωρισμό και αύξηση των ελλειμμάτων. Η πολιτική πόλωση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, η εφαρμογή μέτρων σκληρής λιτότητας, τα έκτακτα δάνεια από την ΕΟΚ, δημιούργησαν έντονο κλίμα δυσαρέσκειας στο λαό με έντονες κοινωνικές αντιδράσεις κυρίως από τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομές. Τα προβλήματα υγείας του Παπανδρέου, η αποκάλυψη του σκανδάλου Κοσκωτά, και το εμφανιζόμενο ‘’κενό εξουσίας’’ από την αντιπολίτευση οδήγησε στην πτώση του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1989 και μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις μεταξύ των οποίων στη μία έγινε και συγκυβέρνηση δεξιάς –αριστεράς τον Απρίλιο του 1990 ανέλαβε την εξουσία η νέα δημοκρατία με αρχηγό τον Κ. Μητσοτάκη και οριακή αυτοδυναμία. Η δεκαετία του 80 είναι η δεκαετία των συνθημάτων ‘’ η Ελλάς ανήκει στους έλληνες’’ ‘’εθνική κυριαρχία’’. Η Ελλάδα πρωταγωνιστεί στη πρωτοβουλία των 6 για το πάγωμα των πυρηνικών εξοπλισμών, πιέζει και επιτυγχάνει τη διαφοροποίηση στο πλαίσιο της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ (βέτο), δημιουργεί μονομερή ανάπτυξη σχέσεων με Ρωσία ,και τις συμμάχους της, αλλά και με άλλους ηγέτες και κράτη όπως Αραφάτ, Λιβύη, Συρία, Νικαράγουα. Η Ελλάδα διεκδικεί διαφορετική θέση και ρόλους σε διεθνή επίπεδο από αυτούς που μέχρι τότε της αναλογούσαν.
Πολιτιστικά σ’ αυτή την δεκαετία έχουμε μια ολοκληρωτική επικράτηση της τηλεόρασης στα μέσα στρώματα, μικρά διηγήματα γίνονται έργα για τηλεόραση. Εμφανίζονται πολλά περιφερικά θέατρα, νέοι θεσμοί όπως πολιτιστική πρωτεύουσα. Η μουσική βιομηχανία καθιστάτε κυρίαρχη, είτε εκποιώντας εμπορικά μία παράδοση αμφισβήτησης (ροκ), είτε προτείνοντας το ελαφρύ, ευρείας κατανάλωσης τραγούδι (ποπ). Ωστόσο , πολλοί δημιουργεί , λαϊκοί η σύγχρονοι ξεκινούν η συνεχίζουν μια προσωπική , διακριτή πορεία με γόνιμους καρπούς και αξιόλογη απήχηση.
1990-2000
Η τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα σημαδεύτηκε από ραγδαίες αλλαγές στην πολιτική, την κοινωνία και την οικονομία. Η άρση του ψυχρού πολέμου, η πορεία ολοκλήρωσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και οι πολιτικοιδεολογικές συγκλίσεις που συνέβησαν διαμόρφωσαν τα νέα περιβάλλοντα στα οποία εισήλθε η χώρα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Η Ν.Δ που πήρε τις εκλογές του 1990 κατω από πρίσμα των φιλελεύθερων ιδεών προσπάθησε να διαχειριστεί την οικονομία με τολμηρές προτάσεις (αποκρατικοποιήσεις, μείωση κράτους και δαπανών, απελευθέρωση της ελεύθερης αγοράς κ.α). Αυτό έφερε μεγάλη κοινωνική αναταραχή με αυξημένη τη δυσαρέσκεια των μεσαίων και κατωτέρων στρωμάτων. (κοινωνική αναλγησία). Πολιτικές αντιδικίες, κατηγορίες για σκάνδαλα, λανθασμένοι πολιτικοί χειρισμοί(μακεδονικό, παιδεία, διαπλεκόμενα συμφέροντα, αποκρατικοποιήσεις ΟΤΕ κ.α) κλόνισαν την ευάλωτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και οδήγησαν στην πτώση. Τον Οκτώβριο του 1993 επανήλθε το ΠΑΣΟΚ. Παγκόσμια και ευρωπαϊκά γεγονότα, το χρηματιστήριο , διάφορα θέματα εκσυγχρονισμού , μαζί με ζητήματα εθνικά όπως το μακεδονικό, , εξοπλισμός της Κύπρου, οι κρίσεις των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τα Ιμια κ.α διαμόρφωσαν ένα κλήμα αμφίβολο με αντιπαραθέσεις όσο αφορούσε την θέση της χώρας τόσο στο εσωτερικό όσο και στο νέο σύστημα των διεθνών σχέσεων.
Στον πολιτισμό στην εποχή της παγκοσμιοποίησης χάνονται τα σημεία αναφοράς στη βάση των οποίων προσανατολιζόταν στο παρελθόν. Η πεζογραφία ενισχύεται σε σχέση με την ποίηση κυρίως με το μυθιστόρημα. Ανάμεσα στις μουσικές τάσεις που ανατηχθήκαν η μεταλλάχτηκαν (έντεχνο, έθνικ, εμπορικό λαϊκό, ροκ) επικρατούν αυτές που τα κυρίαρχα , τη συγκεκριμένη εποχή, μέσα ενημέρωσης προωθούν εμπορικά. Η ίδρυση του μεγάρου μουσικής επέτρεψε την ανάπτυξη ειδών σχετικά παραμελημένων (όπερα), ενώ ιδρύονται και πολλά ακόμα πολιτιστικά κέντρα που καλύπτουν ένα ευρύ θεματικό πολιτιστικό φάσμα.
2000 – 2010
Από την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ το 2001 μέχρι την έφοδο του ΔΝΤ στη ζωή μας το 2010 μεσολάβησαν χαμένες ευκαιρίες (όπως οι ολυμπιακοί αγώνες), ματαιώσεις μεταρρυθμίσεων (όπως εκείνη του Τ. Γιαννίτση για το ασφαλιστικό), σκάνδαλα επί σκανδάλων (Ζίμενς, υποκλοπές, ομόλογα, Βατοπέδι), τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, δύο αλλαγές ηγεσίας στα κόμματα εξουσίας, ένα μαύρο καλοκαίρι με φονικές φωτιές, ο Δεκέμβρης που συγκλόνισε τη νέα γενιά. Στη διάρκεια της δεκαετίας που η Αμερική εξέλεξε τον πρώτο μαύρο πρόεδρο στην ιστορία της και που η κοινότητα του Facebook έγινε το τρίτο σε πληθυσμό κράτος στον πλανήτη, η Ελλάδα κέρδισε για πρώτη φορά το Euro, το 2004 και προσγειώθηκε από τα ύψη μίας τεχνητής ευημερίας στα τάρταρα της δημοσιονομικής κατάρρευσης. Η χώρα με τα μοναδικά ρεκόρ στις Πόρσε Καγιέν και στις πλαστικές επεμβάσεις βρέθηκε στη μέγκενη του μνημονίου και στο έλεος των δανειστών χωρίς να συνειδητοποιήσει καλά καλά πώς έγινε το πέρασμα από την υπερκατανάλωση και τη φρενίτιδα πελατειακών συναλλαγών στη λιτότητα και την υποθήκευση του εθνικού μέλλοντος. Η δεκαετία φεύγει αφήνοντας στην πλάτη των παιδιών ένα υπέρογκο χρέος, στο συλλογικό υποσυνείδητο ακατέργαστη οργή, την αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα και τη βαθιά αγωνία για τον τελικό προορισμό μιας ξέφρενης, βίαιης, τρομακτικής καθόδου.
Η χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή σαν μέσω στις περισσότερες μορφές τέχνης είναι το κύριο χαρακτηριστικό του 21 αιώνα.
γ. Η ζωή και το έργο του δημιουργού του τραγουδιού και σύνδεση με τα γεγονότα της ιστορικής περιόδου που ανήκει.
Το τραγούδι γράφτηκε από το συγκρότημα FF.C. Ο Κώστας Κουρμένταλας γνωστός και σαν ρυθμοδαμαστής, συνάντησε σε μια εκδήλωση break-dance τον Δημήτρη Πετσούκη γνωστός και σαν σκηνοθέτης. Ο Πετσούκης ασχολιόταν ερασιτεχνικά με το hip-hop πειραματιζόμενος με synthesizer(1). Η αγάπη τους για το hip hop τους έκανε να σκεφτούν να δημιουργήσουν ένα ελληνικό συγκρότημα hip hop. Μαζί τους ήρθε και ο Θωμάς Πυτικάκης γνωστός και σαν DJ Everlast. Έτσι δημιουργείται το 1987 το πρώτο ελληνικό συγκρότημα hip hop με την πρώτη ονομασία Funky Fresh Concept και έγραφαν σε αγγλικό στίχο επηρεασμένοι από το το ξένο ράπ. Αργότερα τα αρχικά σήμαιναν Fight Fashion Captivity, δηλαδή ενάντια στην αιχμαλωσία της μόδας. Τέλος ήρθε το FortiFied Concept που τους χαρακτήριζε απόλυτα, αφού ήταν το μοναδικό συγκρότημα που στη μακροσκελή πορεία του μέσα στο χώρο δεν ξεπουλήθηκε για τα λεφτά και την εμπορικότητα, γιατί είχε ΟΧΗΡΩΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ.(2) Η αγάπη τους για το hip hop τους έκανε να σκέπτονται πως αν διάφορα συγκροτήματα με την ίδια αγάπη για αυτό το είδος της μουσικής συνεργαζόταν και δημιουργούσαν κοινό ταμείο θα μπορούσαν να βγάλουν έναν δίσκο ανεξάρτητο , μια και οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες δεν φαινόταν να ενδιαφέρονται για αυτό το είδος της μουσικής. Έτσι και έγινε αλλά τελικά προδόθηκαν και τελικά εκείνη την εποχή το 1992 δεν κατόρθωσαν να βγάλουν δίσκο. Το 1993 σε ανεξάρτητη παραγωγή έβγαλαν το «σκληροί καιροί» που κυκλοφόρησε σε λίγα αντίτυπα. Στη συνέχεια συνεργάστηκαν με την Polygram. Παρόλο που έκαναν αρκετούς δίσκους με αυτή την δισκογραφική εταιρεία , όταν τους λογόκριναν το «παραμύθι» έκοψαν την συνεργασία τους γιατί δεν ήθελαν να πάψουν να εκφράζονται ελεύθερα όπως ένοιωθαν και να υποκύψουν στα δεδομένα του κατεστημένου. Το 2005 διαλύθηκε με την αποχώρηση του ρυθμοδαμαστή Κώστα Κουρμένταλα.
Βιβλιογραφία
http://el.wikipedia.org
http://www.patriotaki.net
http://www.zoomnews.gr
http://www.newstyle.gr
http://www.hiphop.gr
http://www.4stoixeia.gr
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 40 ΧΡΟΝΙΑ
Η Ελλάδα μετά την μεταπολίτευση παρουσιάζει μια από τις πιο πολύμορφές πολιτικές και κοινωνικές εναλλαγές μέσα στην ιστορική της διαδρομή των τελευταίων αιώνων.
Μετά την πτώση της στρατιωτικής χούντας, τον Ιούνιο του 1974, οι στρατιωτικοί παρέδωσαν την εξουσία στους πολιτικούς. Ο Κ. Καραμανλής ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας με μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Νομιμοποίησε όλα τα πολιτικά κόμματα ακόμα και το κομουνιστικό. Με τον κόμμα που ίδρυσε , την Νέα Δημοκρατία κέρδισε της εκλογές που έκανε αμέσως. Η εμφάνιση ενός νέου κόμματος του ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου θα παίξει μαζί με την Νέα Δημοκρατία τους πρωταρχικούς ρόλους για τον επόμενο μισό αιώνα στα τεκταινόμενα της Ελλάδος.
Η Ελλάδα μετά το πολιτειακό δημοψήφισμα τον Δεκέμβριο του 74 γίνεται Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Στα πρώτα χρόνια της νέας κατάστασης , η Ελλάδα αποχωρεί από το ΝΑΤΟ, γίνεται η ισότιμη ένταξη της στην ΕΟΚ ενώ σε οικονομικό επίπεδο γίνονται οι πρώτες εθνικοποιήσεις στις συγκοινωνίες, στα διυλιστήρια κ.λ.π.
Η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να διατηρεί τον ιδιαίτερο δυαδικό χαρακτήρα που την ακολουθεί από τα χρόνια της τουρκοκρατίας. Συγκεκριμένα μιλάμε για δύο κουλτούρες αντίθετες και ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Η μία είναι αγκιστρωμένη στις εθνικές και θρησκευτικές παραδώσεις , την ξενοφοβία, με ένα σύνδρομο πολιτισμικής κατωτερότητας απέναντι στο δυτικό κόσμο, χαρακτηριζόμενη από τοπικισμό, επαρχιωτισμό, λανθάνοντα αυταρχισμό και μια σχέση κράτους κοινωνίας πελατειακή. Η άλλη είναι με έναν ευρύτερο εκσυγχρονισμό εξωστρεφή προσανατολισμό, που επηρεάζει κυρίως τα ανωτέρου μορφωτικού επιπέδου κοινωνικά στρώματα, με οικονομικές και πολιτικές δραστηριότητες συνδεδεμένες με το διεθνές σύστημα, τις μεταρρυθμιστικές και εκσυγχρονιστικές τάσεις παγκοσμίως.
Αυτή την ιδιαιτερότητα της ελληνικής κοινωνίας προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τα πολιτικά κόμματα και το κατάφερε το ΠΑΣΟΚ με το σύνθημα της ‘αλλαγής’ εκμεταλλευόμενο και τις σαρωτικές αλλαγές στη παγκόσμια πολιτική σκηνή με τη πτώση των καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης. Το 1981 το ΠΑΣΟΚ με τον Α. Παπανδρέου έρχεται στην εξουσία και οι σαρωτικές μεταρρυθμίσεις με τις μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές παροχές άλλαξαν στη κυριολεξία την ελληνική κοινωνία. Οι ιδεολογίες ουσιαστικά καταργήθηκαν από το βόλεμα με διορισμούς στο δημόσιο τομέα, από τις αν
Οι ιδεολογίες ουσιαστικά καταργήθηκαν από το βόλεμα με διορισμούς στο δημόσιο τομέα, από τις ανεξέλεγκτες επιδοτήσεις, από την κλοπή δημοσίου χρήματος με τις υπερτιμολογήσεις δημοσίων έργων, και με την καταπάτηση των νόμων σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Το ατομικό βόλεμα έγινε ιδεολογία. Όλα αυτά όμως οδήγησαν τελικά σε οικονομική στασιμότητα, πληθωρισμό και αύξηση των ελλειμμάτων. Η ανάγκη εφαρμογής μέτρων σκληρής λιτότητας, η λήψη έκτακτων δανείων από την ΕΟΚ, η αποκάλυψη του σκανδάλου Κοσκωτά, τα προβλήματα υγείας του Α. Παπανδρέου, δημιούργησαν έντονο κλίμα δυσαρέσκειας στο λαό με έντονες κοινωνικές αντιδράσεις κυρίως στους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα που έχαναν το βόλεμα τους. Το ΠΑΣΟΚ, μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις χάνει την εξουσία. Γίνεται συγκυβέρνησε της δεξιάς με την αριστερά, και στη συνέχεια η ΝΔ με αρχηγό τον Κ. Μητσοτάκη ανέλαβε την εξουσία με οριακή αυτοδυναμία. Κάτω από το πρίσμα των φιλελευθέρων ιδεών η ΝΔ προσπάθησε να διαχειριστεί την οικονομία με τολμηρές προτάσεις όπως αποκρατικοποιήσεις, μείωση κρατικών δαπανών, απελευθέρωση της αγοράς κ.α. Η δυσαρέσκεια των μεσαίων και κατωτέρων κοινωνικών στρωμάτων μαζί με τις πολιτικές αντιδικίες, τις κατηγορίες για σκάνδαλα, τους λανθασμένους πολιτικούς χειρισμούς στο μακεδονικό, την αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ, τα διαπλεκόμουνα συμφέροντα έριξαν την κυβέρνηση της ΝΔ και επανήλθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Παρά τα παγκόσμια και ευρωπαϊκά γεγονότα, τα εθνικά ζητήματα με τις κρίσεις των ελληνοτουρκικών σχέσεων, και τα λάθη του παρελθόντος η κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα προχωρούσε σε μια τεχνική φαινομενική άνθηση. Ο τραπεζικός δανεισμός των ελλήνων γινόταν ανεξέλικτα. Η σπατάλη του χρήματος θεωρείτο το πιο φυσιολογικό φαινόμενο. Η είσοδος στο χρηματιστήριο γινόταν από τον καθένα έχοντας η όχι γνώση για το τι εστί χρηματιστήριο. Η χωρίς έλεγχο και προγραμματισμό της μετανάστευσης στην χώρα και η συσσώρευση των ελλήνων πολιτών στις μεγάλες πόλεις ερήμωσε την ελληνική ύπαιθρο. Η νεολαία διαπαιδαγωγήθηκε μέσα σε μια δανειστική χλιδή, χωρίς άλλα ιδεώδη. Το όραμα του νέου ήταν το επώνυμο ρούχο , το ακριβό αυτοκίνητο και η καθημερινή διασκέδαση στα ‘’μοδάτα μαγαζιά’’. Η χειρονακτική εργασία πέρασε στους μετανάστες. Όταν έσκασε η φούσκα του χρηματιστηρίου και μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού έχασε τις οικονομίες του και τα χρήματα που είχε δανειστεί ασύστολα από τις τράπεζες πάλι δεν επήλθε σωφροσύνη.
Ο 21 αιώνας μπαίνοντας δεν επέφερε καμία αλλαγή προς το καλύτερο για την Ελλάδα. Οι εναλλαγές στην ηγεσία του κράτους μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τίποτα στα δημοσιονομικά προβλήματα της Ελλάδας. Το 2000 η ένταξη της Ελλάδας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, το ευρώ, μακροπρόθεσμα δημιουργούσε ανυπέρβλητα προβλήματα που ο λαός δεν ήθελε να δει. Η Ελλάδα εξακολουθούσε να ξοδεύει χρήματα αλόγιστα. Το 2001 ο τότε υπουργός εργασίας Τ. Γιαννίτσης προσπαθεί να περάσει τις μεταρρυθμίσεις για το ασφαλιστικό της χώρας . Η μοναδική ευκαιρία για τη σωτηρία του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας χάθηκε στις κραυγές των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ και στα πρωτοφανή σε όγκο συλλαλητήρια. Το 2004 ο Κ. Σημίτης εγκαταλείπει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και την παραχωρεί στον Γ. Παπανδρέου. Ο Κ. Καραμανλής εκλέγεται πρωθυπουργός καταφέρνοντας να προσελκύσει τους απογοητευμένους ψηφοφόρος της κεντροαριστεράς υποσχόμενος να πατάξει την διαφθορά και την διαπλοκή. Δυστυχώς όμως καμία πάταξη στη διαφθορά δεν έκανε γιατί χρησιμοποίησε τον εδραιωμένο από τη δεκαετία του 80 κρατικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των πολιτικών και κοινωνικών επιλογών των εκάστοτε κυβερνόντων της Ελλάδος το βιώνουμε σήμερα….
Οι FF.C με τον πιο ρεαλιστικό τρόπο περιγράφουν αυτή την ιστορική χρονική περίοδο της Ελλάδος την οποία και βίωσαν από τα παιδικά τους χρόνια μέχρι και την ενήλικη ζωή τους . Αξίζει ίσως να σημειωθεί πως το τραγούδι τους λογοκρίθηκε από την δισκογραφική εταιρία και αναγκάστηκαν να το κυκλοφορήσουν σε ανεξάρτητη παραγωγή.
Βιβλιογραφία
http://www.patriotaki.net/forum/Η-σύγχρονη-Ελλάδα
http://www.antinews.gr/2012/02/06/146537
http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/
http://www.pressinaction.gr/koinonia/item/1579-oi-dikes-mas-zoes
http://www.pi-schools.gr/programs/par/p2.html
http://library.panteion.gr:8080/dspace/bitstream/123456789/260/1/Balabanidis.pdf
http://enthemata.wordpress.com/2011/03/06/voglis-2/
http://www.ellinika.org.nz/file.php/3/Antonakou_Katerina_O_typos_toy_Ellina_politi.pdf
http://www.zoomnews.gr
http://el.wikipedia.org
Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα 1996
Το Βιβλίο των Νέων της Ευρώπης ( Ευρωπαϊκή Ένωση 2011. http://www.europadiary.eu )
Το 2005 δεκαοχτώ χρόνια από την ίδρυση του συγκροτήματος FF.C, όταν η δισκογραφική εταιρεία με την οποία συνεργαζόταν λογόκρινε το τραγούδι « Το παραμύθι » τα μέλη του αποφάσισαν να πάρουν το ρίσκο να κυκλοφορήσουν σε ανεξάρτητη παραγωγή τον δίσκο «Αντιλήψεις συνείδησης» που περιείχε και το συγκεκριμένο τραγούδι.
Πριν 18 χρόνια ο Κώστας Κουρμένταλας συνάντησε τον Δημήτρη Πετσούκη. Και οι δύο είχαν μεγάλη αγάπη για το breakdance και τη ραπ μουσική. Aποφάσισαν μαζί και με τον Θωμά Πυτικάκη να φτιάξουν ένα συγκρότημα το Funky Fresh Concept. Το πρώτο χιπ-χοπ συγκρότημα στην Ελλάδα. Στην αρχή έγραφαν σε αγγλικούς στίχους. Πειραματιζόμενοι στην μουσική που αγαπούσαν, έβλεπαν πως αφού το ραπ είναι για να λέει πράγματα που πρέπει να καταλαβαίνει ο άλλος, έπρεπε να τα πουν στα ελληνικά για να τους καταλαβαίνουν καλύτερα. Το 1989 γράφουν το πρώτο κομμάτι στα ελληνικά. Είναι εποχές που χαίρονται πολύ αυτό που κάνουν. Υπήρχε πολύ κέφι και πολύ χορός όπως αναφέρουν σε μια συνέντευξη τους. Το όνειρο τους είναι να κάνουν έναν δικό τους δίσκο. Την εποχή εκείνη το χιπ χοπ είναι ένα είδος μουσικής που δεν είχε και πολλούς οπαδούς. Προσπάθησαν να βγάλουν τον πρώτο τους δίσκο με άλλα άτομα που αγαπούσαν και ασχολιόταν με το χιπ χοπ. Δυστυχώς τότε ένιωσαν την πρώτη απογοήτευση και την πρώτη προδοσία από αυτούς που θεωρούσαν φίλους με κοινή αγάπη την μουσική και με αυτονόητο τον σεβασμό στον συνάνθρωπο.
Τα βιώματα τους τα έκανα τραγούδια. Ήταν τραγούδια χωρίς συμβιβασμούς. Ποτέ στη μουσική τους σταδιοδρομία δεν δεχτήκαν να συμβιβαστούν με τις εκάστοτε απαιτήσεις των μουσικών παραγωγών.
Μέσα από την ιστορία των τραγουδιών τους μπορούμε να δούμε πως οι καλλιτεχνικές τους ανησυχίες δεν ήταν ποτέ στενά οριοθετημένες στο είδος της μουσικής που έπαιζαν. Πολλές φορές προσπάθησαν να συμφιλιώσουν το χιπ χοπ και με αλλά στοιχειά μουσικής κυρίως με το ελληνικό έντεχνο και το δημοτικό. Και τα κατάφεραν. Η βασική ιδεολογία τους ήταν η μουσική. Φαίνεται πως δεν άνηκαν σε κανένα πολιτικό χώρο, ήταν όμως βαθειά κοινωνικά πολιτικοποιημένοι. Αυτό το έβλεπε κανείς στις πολλές αντιπολεμικές και κοινωνικές συναυλίες που είχαν πάρει μέρος.
Έχοντας βιώσει όλη την πορεία της Ελλάδος από την μεταπολίτευση και μετά, το 2004 αποφάσισαν να βγάλουν ένα τραγούδι με την μεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδος έτσι όπως την έζησαν αυτοί και πολλοί άλλοι έλληνες που δεν συμβιβάστηκαν με την όλη πολίτικοκοινωνική κατάσταση που δημιούργησαν οι πολιτικοί στην Ελλάδα. Η δισκογραφική εταιρεία με την οποία συνεργαζόταν λογόκρινε το συγκεκριμένο τραγούδι. Οι FF.C δεν δεχτήκαν να βγάλουν τον δίσκο χωρίς αυτό το τραγούδι. Η ιστορία του χιπ χοπ και η δημιουργία τραγουδιών με ρίμες δεν αφήνει περιθώρια για τραγούδια με υπονοούμενα, με εκφράσεις που μπορεί να κάνουν τον άλλον να μυθοποιεί η να εξωραΐζει γεγονότα.
Οι FF.C πίστευαν ότι το πολιτικοκοινωνικό σύστημα πρόσφερε στη νέα γενιά ένα παραμύθι, καλυμμένο με την ιστορία του έθνους για να μπορεί να φανατίζει το λαό και να τον εξουσιάζει. Όταν όμως οι ρίμες του τραγουδιού ζωντανεύουν όλη την πραγματικότητα, τότε το παραμύθι καταρρίπτετε. Όταν η ωμή πραγματικότητα λέγεται με σκληρά λόγια σοκάρει αλλά από την άλλη σου φέρνει στο νου όλους τους άλλους που με αλλά μέσα και τρόπους σου έχουν πει τα ίδια πράγματα αν και μερικές φορές συγκαλυμμένα η πιο κόσμια για την κοινή ηθική (Θέατρο, σάτιρα, βιβλίο, διαδηλώσεις, συναυλίες).
Μετά την κυκλοφόρηση αυτού του δίσκου ο στιχουργός αυτού του τραγουδιού αποχώρισε από το συγκρότημα για προσωπικούς λόγους και το συγκρότημα διαλύθηκε.
Ο Νίκος Καρβούνης (1880-1947), γεννημένος στην Ιθάκη, αλλά μεγαλωμένος στη Ρουμανία, όπου ο πατέρας του είχε τις εμπορικές του επιχειρήσεις πήρε πλούσια
μόρφωση λόγω της οικογενειακής οικονομικής ευρωστίας. Ερχόμενος στην Ελλάδα το 1903, γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, για να ολοκληρώσει τις
φιλολογικές και νομικές σπουδές του, χωρίς όμως ποτέ να πάρει πτυχίο. Ο ίδιος βέβαια δε σταμάτησε να μελετά, να αυτομορφώνεται και μάλιστα να ασκείται στις
ξένες γλώσσες. Υπήρξε χαρακτηριστική η ευρυμάθεια και γλωσσομάθειά του.
Γρήγορα τοποθέτησε τον εαυτό του στο κίνημα του δημοτικισμού και συνέβαλε στη διάδοση και εδραίωσή του, καθώς συνεργάστηκε και με το περιοδικό Νουμάς.
Ενδιαφέρθηκε για την ανανέωση της λογοτεχνίας και κυρίως της ποίησης. Μαζί με τους Κ. Βάρναλη, Ρ. Φιλύρα, Φ. Πολίτη, Λ. Παλαμά, Α. Κουμαριανό, Ν.
Λαπαθιώτη κ.ά. ίδρυσε το περιοδικό Ηγησώ (1907). Ο ποιητικός του λόγος διακρίνεται για τον παλμό, τη ζωντάνια και το λυρισμό του, ενώ στο πεζογραφικό του
έργο αναδεικνύεται ο ανθρωπισμός του, ο πλούσιος στοχασμός και η αγωνία του για την πορεία του ανθρώπου. Καλοδουλεμένες θεωρούνται οι μεταφράσεις του στα
έργα των ποιητών Κίπλιγκ, Σέλλεϋ, Πόε, Μαγιακόφσκυ, Ιούδα Αλεβύ κ.ά. Ως δημοσιογράφος εργάστηκε για πολλά χρόνια σε διάφορες αθηναϊκές εφημερίδες,
δημοσιεύοντας ποικίλα άρθρα, επιφυλλίδες, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, πολεμικές ανταποκρίσεις και φυσιολατρικά κείμενα, καθώς ο ίδιος ήταν δεινός ορειβάτης.
Πρόκειται για μια πλούσια παραγωγή, διασκορπισμένη όμως στα έντυπα εκείνης της εποχής, που πρέπει να συγκεντρωθεί και να καταγραφεί.
Ωστόσο, αξιοπρόσεκτη θεωρούμε την ιδεολογική-πολιτική διαδρομή του Ν. Καρβούνη. Πρόκειται για περίπτωση στοχαστή, που δημιουργούσε κι εδημιουργείτο συγχρόνως απ’ την ίδια τη σκέψη του Γεμάτος ανησυχίες και διεργασίες, απογοητεύσεις και επαναπροσεγγίσεις πέρασε μέσα από μια παλλόμενη διαδρομή θεωρητικών αναζητήσεων και πολιτικών αγώνων.
Επηρεάστηκε αρχικά από την ιδεολογία της Μεγάλης Ιδέας, χωρίς βέβαια να φθάσει σε ακρότητες. Ορμώμενος από γνήσια πατριωτικά αισθήματα, πήγε εθελοντής
στο Μακεδονικό Αγώνα, πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους μέσα από το σώμα των Γαριβαλδινών – στην αγκαλιά του ξεψύχησε ο Λ. Μαβίλης – βοήθησε στον
αυτονομιστικό αγώνα των Ελλήνων της Βόρειας Ηπείρου. Προσπάθησε να οργανώσει εθελοντική ομάδα για αποστολή στο Μεξικό, το οποίο από το 1910 βρισκόταν
σε επαναστατικό αναβρασμό. Αργότερα έζησε τη μικρασιατική εκστρατεία ως πολεμικός ανταποκριτής, ενώ στήριξε το κίνημα του 1922 των Πλαστήρα, Γονατά, Φωκά.
Παρ’ όλο που ο Ν. Καρβούνης συγκαταλεγόταν στους πρωτοπόρους νέους, που στήριξαν το κίνημα στο Γουδί και ζητούσαν
ανανέωση της πολιτικής ζωής και γενικότερη ανόρθωση της ελληνικής κοινωνίας, σχετικά σύντομα διαχώρισε τη θέση του από την πολιτική και πρακτική του Ε.
Βενιζέλου, όταν ο τελευταίος απέρριψε το αίτημα για Συνταγματική Βουλή και αθέτησε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις. Αυτή ακριβώς η ρήξη του με το βενιζελισμό
τον οδήγησε στη συντηρητική αντιβενιζελική παράταξη και στη συνεργασία με πρόσωπα της μοναρχίας. Είναι όμως βέβαιο ότι παρέμεινε απλός μαχητής, μακριά από
θέσεις και αξιώματα. Στράφηκε και προς τον τεκτονισμό, ενώ η τελευταία επαφή του με το μεταφυσικό ιδεαλισμό υπήρξε η εντρύφησή του στο θεοσοφισμό του
Ινδού Κρισναμούρτι.
Στο μεταξύ, οι αγωνιώδεις προσπάθειες του ελληνικού κράτους να ορθοποδήσει και ιδιαίτερα μετά τη μικρασιατική καταστροφή
και το προσφυγικό ρεύμα, οι πολιτικές ανωμαλίες της δεκαετίας του 1920, η νέα διάσταση που δίνει στα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα η εμφάνιση στην πολιτική
σκηνή του ΚΚΕ, αλλά και οι πολιτικές και πρακτικές της γειτονικής φασιστικής Ιταλίας καθώς και η διεθνής κατάσταση μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929
προκαλούν στον αληθινό στοχαστή Ν. Καρβούνη συνεχείς συνειδησιακές διεργασίες. Η δημιουργική του ανησυχία και αμφισβήτηση, ο επίμονος προβληματι-
σμός και αναστοχασμός του τον οδήγησαν έξω από το χώρο του ιδεαλισμού και τον έφεραν σε ρήξη με την αστική ιδεολογία. Ανακάλυψε το διαλεκτικό τρόπο
σκέψης και προσχώρησε στο μαρξισμό.
Αυτή η κρίσιμη περίοδος εντοπίζεται χρονικά στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1930. Οι νέοι βηματισμοί της σκέψης του Ιθακήσιου στοχαστή αποκαλύπτονται
περίτρανα στις επιφυλλλίδες του στην αθηναϊκή εφημερίδα Πρωϊα κατά την τριετία 1931-1933, οι οποίες τότε είχαν τεράστια απήχηση στο πνευματικό και προοδευτικό
κοινό της χώρας μας. Ένα μέρος εκείνων των επιφυλλίδων συγκεντρώθηκε σ’ έναν τόμο 240 σελίδων με το γενικό τίτλο: Νίκου Καρβούνη, Εκλογή από το έργο του,
που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Εκλεκτά Βιβλία το Δεκέμβρη του 1960 στην Αθήνα με πρόλογο και επιμέλεια του Πάνου Πολίτη. Αναφερόμενοι στη συνέχεια σε αυτές
τις επιφυλλίδες θα χαρούμε τη στέρεη επιχειρηματολογία και τη διαλεκτική σκέψη του συγγραφέα τους.
Πρόκειται για κείμενα με άρτια δομή και τέλεια συλλογιστική. Η γλώσσα τους – απλή καθαρεύουσα – διακρίνεται για τη ζωντάνια, την ακρίβεια και τη σαφήνειά της.
Ιδιαίτερη ενεργητικότητα χαρακτηρίζει το ύφος τους, καθώς αναδεικνύεται η ζωηρότητα του συναισθήματος, η παραστατικότητα των εικόνων και η δύναμη της σκέψης.
Ο πλούτος των λέξεων και των νοημάτων προδίδει την πολυεπίπεδη γνώση του συγγραφέα τους.
Την ίδια χρονική περίοδο (αρχές της δεκαετίας του 1930), που ο Ιθακήσιος στοχαστής, κατασταλαγμένος και ώριμος πια, έχει κάνει την ιδεολογική του επιλογή,
συνεργάστηκε με τους Πρωτοπόρους και τους Νέους Πρωτοπόρους, συμμετείχε στις διαδικασίες ίδρυσης αντιφασιστικών και αντιπολεμικών επιτροπών και ήταν ο νους
και η ψυχή της Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Τον Απρίλη του 1934 δικάστηκε, αλλά αθωώθηκε, επειδή μετέφρασε την Καστανή Βίβλο, που αποκάλυπτε τις βιαιότητες και
θηριωδίες του χιτλερικού καθεστώτος. Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς εντάχθηκε οργανωτικά στο ΚΚΕ
και κατά τη διετία 1935-1936 επιφυλλιδογραφούσε στο Ριζοσπάστη με το ψευδώνυμο Μαυροθαλασσίτης. Στα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας δυο φορές
φυλακίστηκε.
Στις αρχές Μαϊου 1941, λίγες δηλαδή μέρες μετά την κατάκτηση της χώρας από τον Άξονα, ο Ν. Καρβούνης πήρε την πρωτοβουλία
και ίδρυσε την αντιστασιακή οργάνωση Αλήθεια, με τη συμμετοχή των Νάνου Βαλαωρίτη, Σπύρου Λιναρδάτου, Κώστα Φιλίνη, των αδελφών Αλέκου και Ανδρέα Καμπά
κ.ά., η οποία στη συνέχεια προσχώρησε στο ΕΑΜ. Συνελήφθη από τους Ιταλούς και κρατήθηκε στο φασιστικό στρατόπεδο της Λάρισας. Μετά την αποφυλάκισή του
εντάχθηκε στον παράνομο αγώνα της Εθνικής Αντίστασης. Το τραγούδι Στ’ άρματα. Στ’ άρματα (ή Βροντάει ο Όλυμπος), που τραγουδήθηκε στο αντάρτικο της
Ελλάδας και στη Μέση Ανατολή είναι δικό του δημιούργημα. Αρθρογραφούσε στα αντιστασιακά ΕΑΜικά έντυπα. Ανέλαβε το Γραφείο Τύπου της ΠΕΕΑ και το πρώτο
ελεύθερο πρακτορείο ειδήσεων στα ελεύθερα βουνά. Μετά την απελευθέρωση οργάνωσε και διεύθυνε στην Αθήνα για το ΕΑΜ εγκυρότατο πρακτορείο ειδήσεων, ενώ
το 1946 ως μέλος της αντιπροσωπείας του ΕΑΜ επισκέφθηκε τις ΗΠΑ και ευρωπαϊκές χώρες για την ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης σχετικά με τα
αναφυόμενα προβλήματα της ελληνικής πολιτικής ζωής μετά την εμφάνιση της λευκής τρομοκρατίας.
Το Φεβρουάριο, όμως, της επόμενης χρονιάς (1947) ο Ν. Καρβούνης έφευγε από τη ζωή. Έφευγε και άφηνε πίσω του μια πλούσια συγγραφική συγκομιδή, αλλά
και ένα υπόδειγμα ακέραιου ανθρώπου, σεμνού αγωνιστή και αληθινού στοχαστή. Δυστυχώς, όμως, ακόμη μέχρι σήμερα παραμένει παραγνωρισμένη η εξαιρετικότατη
προσωπικότητα αυτού του αληθινού Νεοέλληνα στοχαστή.
http://150.140.139.98/argostoli/digital/argostoli-paysanias/pdfs/logotehnia.pdf
http://3dim-megar.att.sch.gr/media/comics3.swf
Η λογοτεχνία http://www.fhw.gr/chronos/14/gr/1940_1945/resistance/07_a.html
Η πεζογραφική παραγωγή, όσο και το σύνολο του έντυπου λόγου, στην Κατοχή, περιοριζόταν από τη σκληρή λογοκρισία, που προσανατόλιζε τους πνευματικούς ανθρώπους στη διαμαρτυρία ή στην παρανομία.
Λίγα έργα εκδόθηκαν μέσα στην Κατοχή ενώ η πλειονότητα όσων γράφτηκαν κατά τη διάρκειά της παρουσιάστηκαν λίγο μετά την απελευθέρωση. Συγγραφείς που ανήκουν σε αυτόν στον κανόνα είναι ο Γιάννης Μπεράτης, ο Λουκής Ακρίτας, ο Αγγελος Τερζάκης, ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο Ηλίας Βενέζης, ο Στρατής Μυριβήλης, ο Θανάσης Πετσάλης-Διομήδης και ο Παντελής Πρεβελάκης.
Δημιουργικοί υπήρξαν και οι ποιητές όπως ο Αγγελος Σικελιανός, που με την εκρηκτική του φύση έκανε αισθητή τη μαχητική του παρουσία, ο Γιάννης Ρίτσος, που έγραφε στη διάρκεια της Κατοχής αλλά εξέδωσε πολύ αργότερα, ο Νίκος Εγγονόπουλος που με το Μπολιβάρ, το 1944, συνέδεσε τον υπερρεαλισμό με τον πατριωτισμό και ο Γιώργος Σεφέρης που με το Ημερολόγιο καταστρώματος Β’ αποτύπωσε τον αντίκτυπο των γεγονότων στη Μέση Ανατολή. Τέλος, το 1943 κυκλοφόρησε σε χειρόγραφο η συλλογή Αμοργός του Νίκου Γκάτσου που συνδύαζε τον υπερρεαλιστικό με τον προφορικό λόγο, και το 1945 ο Οδυσσέας Ελύτης παρουσίασε το ασμα ηρωϊκό και πένθιμο για το χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας.
Κάποιοι από τους προηγούμενους λογοτέχνες διατύπωσαν έναν μαχητικό αντιστασιακό λόγο σε παράνομα φύλλα όπως η Ελευθερία, οι Πρωτοπόροι και τα Σοβιετικά Νέα, αλλά και σε νόμιμες περιοδικές εκδόσεις όπως τα Πειραϊκά Γράμματα, τα Φιλολογικά Χρονικά και τα Καλλιτεχνικά Νέα.
Μεγάλες παρέες λογοτεχνών, εξάλλου, σχηματίστηκαν και σύχναζαν σε διάφορα σπίτια οργανώνοντας ομαδικές συγκεντρώσεις και συμμετέχοντας σε απεργίες,διαδηλώσεις και εράνους. Κάποιοι από αυτούς είναι η Έλλη Αλεξίου, ο Τάσος Αθανασιάδης, η Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, ο Σωτήρης Σκίπης, η Τατιάνα Σταύρου, ο Μάρκος Αυγέρης, η Μέλπω Αξιώτη, η Διδώ Σωτηρίου, ο Αλκιβιάδης Γιαννόπουλος, ο Νίκος Καρβούνης και ο Γιώργος Λαμπρινός.
Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως την ίδια εποχή εμφανίστηκαν και καλλιτέχνες της μεταπολεμικής λογοτεχνίας, τμήμα της οποίας είχε αντικείμενο έμπνευσης τα γεγονότα της Κατοχής και της αντίστασης. Ακόμα εντυπωσιακός ήταν ο όγκος της αντιστασιακής ποίησης που δημιουργήθηκε αυτή την εποχή. Εξάλλου, αντιστασιακά τραγούδια που συντέθηκαν στις συνθήκες του βουνού ακολούθησαν τα χαρακτηριστικά των δημοτικών ασμάτων ή αποτέλεσαν διασκευές γνωστών διεθνών επαναστατικών ύμνων και λαϊκών σκοπών, που έμειναν στη μνήμη ανασημασιοδοτώντας το περιεχόμενό τους ανάλογα με τις απαιτήσεις των καιρών.
http://to-theatro.blogspot.com/2011/04/1940-1956.html
Το θέατρο της κατοχής και της αντίστασης.
Το θέατρο στα χρόνια της εθνικής αντίστασης,βρισκόταν πάντα εκεί, αναπόσπαστο κομμάτι τους αγώνα.Τα παρασκήνια των αθηναϊκών θεάτρων χρησίμεψαν συχνά ως κρυψώνες,είτε για έντυπο υλικό είτε για όπλα, αλλά ακόμη ήταν τόπος περίθαλψης των τραυματισμένων από τις συγκρούσεις με τους γερμανούς στους δρόμους της Αθήνας,πατριωτών.
Το ελληνικό θέατρο όχι μόνο δεν παραδόθηκε στον κατακτητή ανεβάζοντας έργα ναζιστών δραματουργών,αλλά συνέχιζε να παρουσιάζει ακόμη και έργα που η φασιστική λογοκρισία είχε απαγορεύσει,όπως έργα συγγραφέων του συμμαχικού συνασπισμού.
Η ανάγκη της γνωριμίας με την σοβιετική κουτούρα και πολιτισμό,γεννιέται σιγά σιγά.Ο Γ.Σεβαστίκογλου, μεταφράζει την «Προπαίδεια του ηθοποιού» του Στανισλάβσκι ,για τους ηθοποιούς και μαθητές του Κ.Κούν, καθώς και μελέτες για τους Βαχτάνγκοφ ,Τάϊροφ ,Μέγιερχολντ, πάντα κρυφά ή κεκαλυμένα με παραπλανητικούς τίτλους και ονόματα.
Μέσα στα χρόνια της κατοχής,σ’ ένα δωμάτιο του Ωδείου στην οδό Φειδίου,γεννήθηκε και το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κούν,που η συμβολή του στην διαμόρφωση του νεοελληνικού θεάτρου θα σταθεί στη συνέχεια εξαιρετικά σημαντική.Το Θ.Τέχνης και ο Κ.Κουν θα γνωρίσουν για πρώτη φορά στο κοινό έργα πρωτοποριακά μέσα από την παγκόσμια δραματουργία,ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για νέα πρότυπα που θα ασπαστούν νέοι έλληνες συγγραφείς.
Εκτός από το θέατρο που δρα κάπως έτσι στην Αθήνα και στα αστικά κέντρα,σημαντική είναι η παρουσία του θέατρου στο αντάρτικο,του στρατευμένου θέατρου της αντίστασης ,μέσα στα πλαίσια του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.
Εκπρόσωποι είναι ο Βασίλειος Ρώτας και ο Γ.Κοτζιούλας,οι οποίοι με τους ερασιτεχνικούς τους θιάσους, έδιναν παραστάσεις ,ο πρώτος στη Θεσσαλία κι ο δεύτερος στη Ηπειρο,με έργα πολιτικού και πατριωτικού περιεχομένου ,όπως «Ο Γερμανοτσολιάς», «Τα Ελληνικά Νιάτα» , «Το Πιάνο» , «Οι Γραμματιζούμενοι» κ.ά.
Ενα είδος θεάτρο,γεννημένο και προορισμένο για να υπηρετήσει τον πατριωτισμό και τις ιδεολογικές θέσεις της συγκεκριμένης περιόδου,αμέσως μετά την απελευθέρωση περνά μοιραία στο περιθώρειο.
Από το 1945 κι υστερα, στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου,αλλά και μέχρι το 1956,μια περίοδος που χαρακτηρίζεται από το σύνδρομο της ελληνικότητας,το θέατρο θα βρεί έκφραση μέσα από δύο αντίθετες γραμμές πλεύσης για την αναζήτηση της ταυτότητας του ελληνισμού.
Η μία μερίδα είναι εκείνων των συγγραφέων που ως επί το πλείστον είναι ενταγμένοι ιδεολογικά στον χώρο της Αριστεράς, με ονόματα όπως οι : Νότης Περγιάλης ,Βασίλης Ρώτας , Αλέξης Δαμιανός , Ιάκωβος Καμπανέλλης κ.α.Είναι εκείνοι που αναζητούν την ταυτότητα του ελληνισμόυ μέσα στην σύγχρονη πραγματικότητα και τις πρόσφατες ιστορικές εμπειρίες με σημείο αναφοράς,σύμβολο, τον Λαό
Παράλληλα η άλλη μερίδα,των συγγραφέων εκείνων όπως οι :Αγγ.Τερζάκης , Ν.Καζαντζάκης , Αγγ.Σικιελιανός, Μελας , Θεοτοκάς κ.ά.,αναζητά την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού,μέσα από την έννοια του Εθνους που είναι η συνέχεια του Βυζαντίου και της Αρχαιότητας
Ντοκουμέντο: «..Μήνες μετά την απελευθέρωση, παίρναμε στην Αθήνα γράμματα,σταλμένα από τα πιο απόμακρα χωριά της Θεσσαλίας και της Ηπείρου,όπου τα επονίτικα θέατρα καθενός απ’ αυτά τα χωριά,μας ζητούσαν έργα για το ρεπερτόριό τους,δηλώνοντάς μας τελεσιγραφικά,πως αν αμελούσαμε ή παρααργούσαμε, θα διασκεύαζαν οι ίδιοι για την σκηνή ό,τι βιβλίο βρίσκονταν στα χέρια τους,στην ανάγκη και αποσπάσματα από το «Κεφάλαιο» του Μαρξ….» Γ.Σεβαστίκογλου [Περιοδικό Λέξη Σεπ-Οκτ. 92]
Ανάλυση σκέψεις για το τραγούδι Άγγελος Εξάγγελος του Διονύση Σαββόπουλου
Οι στίχοι και το τραγούδι Άγγελος Εξάγγελος του Διονύση Σαββόπουλου είναι διασκευή του «The wicked messenger» του Bob Dylan».
Ο τίτλος που έδωσε ο Σαββόπουλος σ’ αυτό το τραγούδι παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Άγγελος Εξάγγελος. Είναι δύο πρόσωπα δευτερεύοντα μεν αλλά καθοριστικά στη ελληνική τραγωδία. Ο Άγγελος είναι ο αγγελιοφόρος που εξιστορεί γεγονότα που διαδραματίζονται μακριά από την σκηνή. Ο Εξάγγελος είναι ο αγγελιοφόρος που εξιστορεί γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω και πίσω από τη σκηνή. Εδώ ο στιχουργός θέλει ο αγγελιοφόρος να είναι άγγελος και εξάγγελος ταυτόχρονα.
Ο αγγελιοφόρος στην αρχαία τραγωδία προερχόταν από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και αυτό γιατί θα έπρεπε να αναγγέλλει τα γεγονότα ως έχουν χωρίς να μπορεί να εκφέρει και τη δική του άποψη. Με αυτό τον τρόπο η διήγηση των γεγονότων γινόταν όσο πιο αντικειμενική μπορούσε, χωρίς προσωπικές απόψεις η σκέψεις για τα γεγονότα από πλευράς αφήγησης.
Το σκηνικό του τραγουδιού είναι μια κοινωνία. Μια κοινωνία που παλεύει για την καθημερινότητα της. Ζει με τα όνειρα της και ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον.
Ο αγγελιοφόρος έρχεται από μακριά, γερμένος πάνω σ’ ένα δεκανίκι. Από την αρχή μας προδιαθέτει για τη κοινωνική του τάξη. Είναι άγγελος. Ξέρει να πει γεγονότα και νέα από μακριά. Είναι όμως και εξάγγελος. Ξέρει και για γεγονότα που γίνονται μέσα στη κοινωνία. Ξέρει κυρίως τη θέλει να ακούσει η κοινωνία. Ξέρει τι της λείπει. Ξέρει πως η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο είναι αυτό που ζητάει να ακούσει. Και έχοντας έναν δικό του τρόπο μπορεί να την πείσει για ψεύτικα γεγονότα. Ο τρόπος του ήταν τέτοιος που όλα όσα έλεγε, έκανε τους ανθρώπους να νιώθουν όμορφα, να ησυχάζει η ψυχή τους ακόμα και αν ήξεραν πως πολλά από αυτά ήταν ψευτιές. Λαοπλάνος.
Ο ακροατής που από την αρχή είχε σκεφτεί πώς μεταφέρεται νοητά σε μια σκηνή τραγωδίας, αρχίζει και προβληματίζεται. Δεν μοιάζει με τον άγγελο – εξάγγελο αγγελιοφόρο της τραγωδίας. Δεν αφηγείται αντικειμενικά γεγονότα, αλλά πλάθει γεγονότα για να κερδίσει τον λαό.
Ένας άλλος άγγελος στη τραγωδία του Ευριπίδη «Ελένη», είχε και εκείνος τολμήσει να παρουσιάσει τα γεγονότα με την δική του κρίση, όμως εκείνος το έκανε για να αποκαταστήσει την αλήθεια. Ο άγγελος-εξάγγελος του Δ. Σαββόπουλου παίρνει δικές του πρωτοβουλίες, πουλάει υποσχέσεις για να κερδίσει την εύνοια του λαού. Και το κατορθώνει. Ζει ελεύθερος, απολαμβάνει τη ζωή μέσα στην κοινότητα χωρίς να κάνει τίποτα. Παρασιτεί σε βάρος μιας κοινωνίας πού απολαμβάνει της φρούδες ελπίδες που της τάζει.
Πόσο μπορεί ο άνθρωπος να ζήσει με ψευτιές; Ένα ερώτημα πού απασχολεί τον ποιητή-στιχουργό. Εδώ αρχίζει το δράμα. Ο άγγελος-εξάγγελος αυτοαποκαλύπτεται. Ο λόγος πού το κάνει είναι άγνωστος. Όμως προϊδεάζεις τον ακροατή για το τι θα συμβεί. Η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα. Έχει χαθεί ο ήλιος της ελπίδας. Έχει χαθεί η μέρα της πραγματικής δημιουργίας, της νέας καινούριας ζωής. Μέσα στο διάβα της ιστορίας πόσες φορές οι κοινωνίες τραβούσαν δρόμους που πίστευε πως ήταν ο σωστός και τελικά κατέληγε σε καταστροφή;
Για μια ακόμα φορά η κοινωνία κατάλαβε πως ακολουθούσε λάθος δρόμο. Δυστυχώς όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Γιατί ενώ θα έπρεπε να δει από τα λάθη και να διορθώσει τα κακώς κείμενα, δέχεται μοιραία το «αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει , καλύτερα να μη μας πει κανένα»