Αναλυτικός, βιωματικός και εύστοχος πάλι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος στο Βιβλιοδρόμιο των σημερινών «Νέων» για το «καταναλωτικό σχολείο» της αναπαραγωγής πληροφοριών για τις εξετάσεις που τυραννά εκπαιδευτικούς και μαθητές.  Ψιττακισμός, λοιπόν, : η βασική μέθοδος επιτυχίας για τις Πανελλήνιες: «…Ελάτε σας παρακαλώ στη θέση ενός εφήβου που έχει αγχωθεί σε µια αίθουσα κάτω από αυστηρή επιτήρηση για να απαντήσει σε ορισµένο χρόνο σε µια σειρά ερωτηµάτων πάνω σε θέµατα που τον έχουν ταλανίσει τρία χρόνια, αφού, πλέον, είναι δεδοµένο πως σχεδόν το σύνολο των ελλήνων µαθητών παγιδεύονται στο σύστηµα των εξετάσεων για την Τριτοβάθµια Εκπαίδευση µόλις εγγραφούν στην Α’ Λυκείου. Από την τρυφερή ηλικία των 15 ετών και κάτω από την ασφυκτική πίεση γονέων, γενικότερου περιβάλλοντος, περιρρέουσας ανεργίας νέων επιστηµόνων, κυνηγάνε εκείνες τις ανταγωνιστικές γνώσεις που θα τους εξασφαλίσουν µια θέση, και µάλιστα σε καλή και επαγγελµατικά αποδοτική σχολή. Ετσι αρχίζει ο εγκλωβισµός στα φροντιστήρια, στα ιδιαίτερα µαθήµατα και σε όλη τη λεγόµενη παραπαιδεία, που όπως, δυστυχώς, αποδεικνύουν τα πράγµατα, είναι η πραγµατική εκπαίδευση, αφού η επίσηµη και δωρεάν δεν είναι ούτε έγκυρη ούτε επαρκής για τον συγκεκριµένο τρόπο που επιβάλλει τον έλεγχο των γνώσεων το εξεταστικό σύστηµα….

Αλλά ας έρθουµε τώρα και στο περιεχόµενο των απαντήσεων. Η γελοιότητα του εκπαιδευτικού συστήµατος! Και πρώτα οι λεγόµενες ερωτήσεις σε πολλά θέµατα επιλογής της ορθής απάντησης ανάµεσα σε τρεις ή τέσσερις παραπλανητικές ή λανθασµένες απαντήσεις. Εχει αποδειχθεί από µαθηµατικά µοντέλα ερευνητών της εκπαιδευτικής διαδικασίας πως ακόµη και η αυθαίρετη επιλογή µιας από τις τρεις ή τέσσερις απαντήσεις κατά την πιθανο θεωρία µπορεί να οδηγήσει τον υποψήφιο που αγνοεί τα πάντα να δώσει ορθή απάντηση σε ποσοστό 40%!
Αλλά να ήταν µόνο αυτό! Στην Ιστορία, στη Βιολογία, την Οικονοµία κ.λπ. οι αρειµάνιοι γκουρούτων απαντήσεων επιστρατεύουν το κύρος τους για να πουν: Η απάντηση βρίσκεται στο σχολικό εγχειρίδιο και στις σελίδες 30 έως 35! Ο εξευτελισµός κάθε παιδαγωγικής ηθικής. Και δεν φαίνεται ούτε µε το Νέο Σχόλειο που προαναγγέλλεται τα πράγµα να αλλάζει. Οσο δεν αφήνουµε ελεύθερη τη συγγραφή βιβλίων και όταν για την ίδια ύλη δεν υπάρχει η δυνατότητα των διδασκόντων να επιλέξουν εκείνο που θεωρούν καταλληλότερο, επιστηµονικότερο, µεθοδικότερο και πλέον εκσυγχρονισµένο, εκπαίδευση ουσίας σ’ αυτόν τον τόπο δεν θα δούµε ποτέ.

…Ο έχων την τιµή να επικοινωνεί σ’ αυτήν τη σελίδα µαζί σας (και µάρτυρές του οι µαθητές του εκείνης της εποχής που µερικοί σήµερα είναι καθηγητές πανεπιστηµίου και υπουργοί), εξέταζεσε δηµόσιο σχολείο της αθηναϊκής περιφέρειας Ιστορία, Φιλοσοφία, Αρχαία Ελληνικά, ψυχολογία γραπτώς τους µαθητές του χωρίς να τους επιτηρεί µε τα σχολικά τους εγχειρίδια πάνω στο θρανίο και µε µια, µόνο µια, ερώτηση συνδυαστικής κρίσεως. Και συνέβη πολλές φορές να παραδίδουν, µε όλα τα βοηθήµατα στη διάθεσή τους, λευκή κόλλα! Αλήθεια, τι λέτε, δεναρχίζουµε να εφαρµόζουµε το σύστηµα αυτό εξετάσεων (ερώτηση κρίσεως µε ανοιχτά όσα βιβλία ο υποψήφιος θέλει) στους υποψηφίους εκπαιδευτικούς στους διαγωνισµούς του ΑΣΕΠ;».

Υ.Γ: Ωραία ιδέα ο τρόπος εξέτασης που προτείνει ο Κ.Γ. Καιρός να την υιοθετήσω από την επόμενη χρονιά. Τι λένε οι μαθητές μου;