Τραγούδια για τους ποιητές

Πολλοί έλληνες συνθέτες και στιχουργοί αφηγούνται, συνήθως με τη δική τους μυθοπλαστική οπτική, στιγμιότυπα της ζωής μεγάλων ποιητών. Παραθέτουμε ένα μικρό δείγμα από τέτοια τραγούδια, όπως μας ήρθαν στο μυαλό και επιφυλασσόμαστε για μια πιο αναλυτική μελέτη στο μέλλον. Για τον Αρθούρο Ρεμπώ: Για τον Ντύλαν Τόμας: Για τον αδικοχαμένο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα:   Για…

Σπινόζα: Ο Εβραίος «φίλος» των Ναζί;

Διακοπές: ευκαιρία ανάπαυλας και ανάγνωσης. Πρόταση: το μυθιστόρημα του Yalom «Το πρόβλημα του Σπινόζα». Από το οπισθόφυλλο: «Ποιος ήταν ο Σπινόζα; Αυτή η θαρραλέα μορφή του 17ου αιώνα, αυτός ο μεγαλοφυής φιλόσοφος που με το έργο του επηρέασε την παγκόσμια σκέψη, και ο οποίος σε ηλικία εικοσιτριών ετών μετατράπηκε σε αποσυνάγωγο για ολόκληρη την εβραϊκή…

« Πόσον πτωχός είναι ο ζωγράφος απέναντι του ποιητού! Αν ξαναγεννηθώ θα γίνω ποιητής και μουσικός.»

έγραφε στις αρχές του 20ου αιώνα ο Νικόλαος Γύζης, εμβληματική μορφή της ελληνικής ζωγραφικής και του νεοελληνικού πολιτισμού γενικότερα. Παρατηρώντας το έκπληκτο και απροσποίητο βλέμμα των μαθητών μου (κατά την επίσκεψη – μάθημα στην Εθνική Πινακοθήκη την Παρασκευή που μας πέρασε) μπροστά στα έργα του Γύζη, με εξέπληξαν οι διεισδυτικές παρατηρήσεις τους για τη λειτουργία…

Ουτοπίες τέλος…

«…Στο τελευταίο του βιβλίο «Αποκάλυψη, Ουτοπία και Ιστορία. Οι μεταμορφώσεις της ιστορικής συνείδησης» (εκδ. Πόλις), ο Αντώνης Λιάκος, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ξεκινάει με την εξής διαπίστωση: «Αν το καλοσκεφτούμε, ζούμε σε μια εποχή που κατέρρευσαν τρεις ουτοπίες». Η ουτοπία της φυλετικής καθαρότητας, η ουτοπία της κοινοκτημοσύνης, ενώ με την τρέχουσα κρίση, «ζούμε την…

Οδοιπόρος στη γιορτινή θλίψη της πόλης

Μέσα από μια βιωματική οδοιπορία σε μια υποτίθεται γιορτινή πόλη , ο Νίκος Ξυδάκης σχολιάζει στην «Καθημερινή» τη ζωή που παρατηρεί γύρω του καταφεύγοντας σε παρηγορητικούς και αισιόδοξους ποιητικούς τρόπους: «Υγρός και κρύος άνεμος ράπιζε το πρόσωπο στη λεωφόρο, έσπρωξε δάκρυα στα μάτια και τα δάκρυα κρυστάλλωσαν και διαθλούσαν φώτα, φώτα λευκά και κόκκινα, φώτα…

Τα παιδιά χρειάζονται γονείς !

Αναδημοσίευση στην «Καθημερινή» άρθρου του Thomas L. Friedman από τους New York Times: «Τα τελευταία χρόνια διαβάζουμε όλο και πιο συχνά σε άρθρα και αναλύσεις ότι χρειαζόμαστε καλύτερους δασκάλους στα δημόσια σχολεία μας και ότι, αν δεν έβαζαν εμπόδια τα συνδικάτα των δασκάλων, τα παιδιά της Αμερικής θα σκόραραν όσο και της Σιγκαπούρης στους μεγάλους…

Τα πορτραίτα Φαγιούμ.

Σήμερα, στο μάθημα της Ιστορίας της Τέχνης, μελετούμε τα πορτραίτα του Φαγιούμ ώστε να ανιχνεύσουμε τη μετάβαση από τη ζωγραφική της αρχαιότητας στη βυζαντινή τέχνη. Δίνουμε ως εισαγωγή αποσπάσματα από αφιέρωμα στο «Βήμα»: «Χαμένος κρίκος στην αλυσίδα της αρχαίας ζωγραφικής, τα πορτρέτα του Φαγιούμ ήρθαν στο φως στα τέλη του περασμένου αιώνα προβληματίζοντας έναν μικρό…

Ροκ ο Ελύτης;

Τα «Μωρά στη φωτιά» μελοποιούν Ελύτη σε μια εκδοχή που θυμίζει Jethro Tull; (cd Θεατρίνοι) Ο χαμαιλέων Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης Μουσική: Στέλιος Παπαϊωάννου Σαλβαδόρ Το επάγγελμά μου το εξασκώ στο Κάιρο και στη Δαμασκό χρόνους εννιά και πλέον σαν ένας χαμαιλέων. Πρωί πρωί,χαράματα κόβω απ’τον ήλιο γράμματα στη γλώσσα που διαβάζουνε οι αγράμματοι κι αγιαζουνέ.…

Νιώθουμε Ευρωπαίοι;

Σε τροχιά αυτογνωσιακών ερωτημάτων για τη δομή και συγκρότηση της συλλογικής μας ταυτότητας μας βάζει ο Νίκος Δήμου, στη Lifo, με το «Υπερκείμενό» του :«Η Ευρώπη «μας»: «Τελικά η μόνη στιγμή που νιώθουμε ακραιφνώς Ευρωπαίοι είναι όταν μας αμφισβητούν αυτή την ιδιότητα; Όταν κάποιος ξένος αμφισβητήσει την ευρωπαϊκή ταυτότητα της Ελλάδας (όπως έκανε πρόσφατα η…

Αιτίες παρακμής του σχολείου

Στο διαρκή προβληματισμό μας για την ποιότητα και τη λειτουργία της εκπαίδευσης συνεισφέρει το άρθρο του Άλκη Γαλδαδά από το protagon.gr: «Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό TIME με τίτλο: «Γιατί η Αμερική δεν μπορεί να μάθει» ο αρθρογράφος θρηνεί για τον τρόπο λειτουργίας του σχολείου στις Ηνωμένες Πολιτείες, πόσο αυτό έχει όχι μόνον κοινωνικές…