Η σχολική ιστορία σπάνια συγκινεί τους μαθητές και ακόμη πιο σπάνια τους κεντρίζει το ενδιαφέρον για να ασχοληθούν περαιτέρω με την ιστορική γνώση. Για τους περισσότερους νέους το ιστορικό παρελθόν γίνεται γνωστό μέσα από τη μυθοπλασία των σεναρίων του εμπορικού, αμερικανικού κινηματογράφου. Οι «ιστορικές» αυτές ταινίες του Hollywood σαγηνεύουν το κοινό τους με τις εντυπωσιακές, μεγαλειώδεις πολυπρόσωπες σκηνές, τους μελοδραματικούς διαλόγους, τη στομφώδη ρητορεία των ηρώων και τον ακραίο δυναμισμό της έντασης που προκαλούν οι καλοστημένες σκηνές βίας. Τελικά, αν αφήσουμε τη σχολική ιστορία να παρακμάσει κι άλλο, οι έλληνες νέοι θα μαθαίνουν το παρελθόν της συλλογικής τους ταυτότητας μέσα από τις «στρογγυλεμένες» αφηγήσεις του κινηματογραφικού θεάματος, συγχέοντας την ιστορική αλήθεια με τη μυθοπλασία. Αδυνατώντας να χρησιμοποιήσουν την ιστορία ως ερμηνευτικό σχήμα για το δικό τους παρόν, αποκλείουν από τη ζωή τους μια μορφή γνώσης  και συναελιδησης χρήσιμης στην καλλιέργεια του ανθρωπισμού τους. Ως αποτέλεσμα θα προκύψει σ΄αυτούς η διαμόρφωση μιας  ψευδοϊστορικής συνείδησης που δεν επιτρέπει την αξιοποίηση του παρελθόντος ως οδηγού για το παρόν και εκφυλίζει την ιστορία σε ένα θέαμα εφήμερης διασκέδασης. Παρατηρήστε, λοιπόν, τις παρακάτω σκηνές και αξιολογήστε την ιστορική τους αξία, λαμβάνοντας υπ΄όψιν τα παραπάνω.

[Ταινία 1η : «300»]

[Ταινία 2η: «Τροία»]

[Ταινία 3η: «Μέγας Αλέξανδρος»]