Η υπέρβαση της όποιας κρίσης απαιτεί, πρωτίστως, τη δημιουργία και καλλιέργεια μιας νέας βιοθεωρίας για τη νέα γενιά, μιας βιοθεωρίας που παράγει όραμα ζωής, αυτοπεποίθηση και αποτελεσματικές λύσεις για τα ατομικά και συλλογικά προβλήματα με μέσο τη γνώση. Γνώση που θα μπορεί εύκολα να γίνεται πολυεπίπεδη (κοινωνική, πολιτική, επαγγελματική) δράση μετασχηματισμού των θεμελιωδών δομών της…
Τα Πάθη και η Σταύρωση του Χριστού είναι η πλήρης απεικόνιση κάθε μορφής ανθρώπινου πόνου. Ποιητές, συνθέτες, ζωγράφοι και γλύπτες απέδωσαν το Θείο Πάθος με τρόπους που αναδεικνύουν το βάθος της ανθρώπινης ψυχής και της ανθρώπινης μοίρας. Ο Βάρναλης παρουσίασε τα Πάθη από την οπτική της μητρικής αγάπης γράφοντας το ποίημα «Οι πόνοι της Παναγιάς».…
Πολύμορφη και ακατανόητη γύρω μας -ή μήπως μέσα μας- η αύξηση της βίας. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε το πρόβλημα μαζί με τους μαθητές μας. Εκλογικεύουμε τις αιτίες, θέτουμε την επικοινωνία και την έκφραση ως προτεραιότητες της σχολικής και της κοινωνικής μας ζωής. Καλλιεργούμε τη δημιουργική και ελεύθερη έκφραση αναδεικνύοντας τη γνώση, την αισθητική και τη μόρφωση…
Αντιγράφω τη σημερινή επιφυλλίδα του Τάκη Θεοδωρόπουλου στην «Καθημερινή»: «Ο Μπαρμπα-Γκοριό και η ηλιοφάνεια» και προσυπογράφω καθώς θίγει εύστοχα ένα από τα βασικότερα προβλήματα της ελληνικής εκπαίδευσης που οδηγεί τους μαθητές μας στην «αφασία»: «Ενα από τα ωραία παράδοξα του ελληνικού πολιτισμού είναι η καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζει ο Πλάτων τον γραπτό λόγο.…
Παρακολουθήστε πώς η δημόσια, μαζική εκπαίδευση γίνεται παράγοντας ανάσχεσης της ανθρώπινης δημιουργικότητας και πώς, ως «βιομηχανικό» σύστημα τυποποιημένων λειτουργιών δεν επιτρέπει την αυτόνομη εξέλιξη της ανθρώπινης διάνοιας με τρόπο που να επινοεί λύσεις για τα φλέγοντα προβλήματα της σύγχρονης ζωής. Share This:
Επιστροφή στη «μεγάλη» λογοτεχνία ως προϋπόθεση για την κατανόηση του κόσμου που μας περιβάλλει, η προτροπή του Τάκη Θεοδωρόπουλου στη γιορτινή του επιφυλλίδα (Καθημερινή). Οι υπογραμμίσεις δικές μας: «Αν το έργο των λογοτεχνών μας ήταν όντως συστατικό της παιδείας μας, η σχέση μας με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό θα ήταν ριζικά διαφορετική. Πάρτε τον Παπαδιαμάντη για…
Σε συνέχεια του σημερινού μαθήματος στην «Ιστορία της Τέχνης», που προκάλεσε έντονες, και γόνιμες, θέλω να ελπίζω, αισθητικές «διαμάχες» μεταξύ μας, (σχετικά με την υπεροχή της δυτικής ή της βυζαντινής αισθητικής), σας προτείνω ένα κατατοπιστικό κείμενο του ζωγράφου μας Ν. Χατζηκυριάκου Γκίκα κι ένα ντοκυμαντέρ της εκπαιδευτικής τηλεόρασης για να εμβαθύνουμε περισσότερο στην αισθητική και…
Ένα βιβλίο που συνεισφέρει στην κατανόηση της προθετικότητας και της φύσης της λογοτεχνικής γραφής (Michel Foucault, Ο ωραίος κίνδυνος. Συνέντευξη στον Claude Bonnefoy, εκδ. Άγρα), παρουσιάζει στο «Βήμα» ο καθηγητής φιλοσοφίας Διονύσης Καββαθάς. Όσα αναφέρονται για τον τρόπο ανάλυσης της γραφής και της γλώσσας από τον Φουκό, μας διευκολύνουν να αντιληφθούμε την πολλαπλή λειτουργία της…
Στη λογοτεχνία μας δεν υπάρχει ικανότερος τεχνίτης-ψυχογράφος. Οσα χρόνια κι αν περνάν, τα δικά του «πρόσωπα» μένουν αγέραστα, εκφράζοντας με την ίδια ζωντάνια τα μεγάλα διλήμματα στα οποία πέφτει ξανά και ξανά η ψυχή. Γιατί η ψυχή είναι μία, κι όποιος γνήσια την αποδώσει, οδηγεί εφεξής όλες τις άλλες που θα ξαναδιαβούν μοιραία τους ίδιους…
Εγκαταλείποντας τον ακαδημαϊσμό και την εμμονή στη λεπτομέρεια, οι ιμπρεσσιονιστές ζωγράφοι αρνούνται να ακολουθήσουν τις κλειστές, καθιερωμένες από την παράδοση, φόρμες των αναγνωρισμένων συναδέλφων τους. Βγαίνουν στη φύση για να απεικονίσουν τη δύναμη του φωτός πάνω στα χρώματα με σκοπό να αποδώσουν την εικόνα μιας χρονικής στιγμής, μιας εντύπωσης όπως αποτυπώνεται στη συνείδησή μας, όταν…